La Tierra Roja

door
Joris
Leestijd 1 min.

Het valt te begrijpen wat acteur Geert Van Rampelberg (‘De Behandeling') in ‘La Tierra Roja' zag: het avontuur van de Argentijnse wildernis, de uitdaging van het Spaans, de complexe sociale context van multinationals die de lokale bevolking van broodnodige jobs voorzien, maar tegelijk hun gezondheid verzieken met giftige sproeistoffen. Van Rampelberg brengt het er prima van af in het Spaans – misschien zelfs iets té prima om helemaal geloofwaardig te zijn –, maar heeft eigenlijk niet veel woorden nodig. De interne tweestrijd van zijn personage Pierre, die als werknemer van een groot houtbedrijf steeds meer last krijgt van zijn geweten, valt van zijn expressieve gezicht af te lezen, en is bovendien zo simplistisch geschetst dat zelfs een kind van zes ze zou begrijpen. Het scenario is van begin tot eind voorspelbaar, en regisseur Diego Martínez Vignatti – een Argentijn die na zijn filmstudies in België is blijven hangen – voelt dan ook nog eens de nood om alles met voor de hand liggende symboliek te onderstrepen. De rode aarde uit de titel, die voortdurend als dikke bloedsporen op Pierres auto kleeft, is maar een van de vele evidente voorbeelden.

Aantal sterren: 1/5