SOUNDCHECK. Stef Bos staat dertig jaar op de planken: «Op het podium beland ik in een soort tijdloosheid»
«Mijn vrouw (Varenka Paschke, een kleindochter van ex-president van Zuid-Afrika, Pieter Willem Botha,
«Mijn carrière is een voorbijrazende trein maar ik zit er eigenlijk nog steeds op. Zo werk ik nu voor het eerst in dertig jaar samen met een producer - Jo Francken - aan een nieuwe plaat die ‘Bitterlief’ zal heten. Ik krijg nu weerwerk van Jo en andere muzikanten in de aard van: ‘Nou Stef, die tekst kan beter, dus best opnieuw wat huiswerk maken.’
«Er is nooit een bepaald plan geweest. Wel een zoektocht naar avontuur met je antennes open en zonder vooroordelen. En zo kom je dan op een gegeven moment in Zuid-Afrika terecht waar je nieuwe wegen bewandelt. Ik herinner me nog hoe Piet Roelen, de manager van Helmut Lotti, me ooit voor gek verklaarde dat ik na het succes van ‘Is dit nu later?’ of ‘Papa’ naar Zuid-Afrika verkaste. De ironie van het lot is dat hij er twee jaar later zelf zat met Helmut om er op te nemen. Maar daar zat een plan achter, iets wat er bij mij ontbrak. Het is een gekke weg geweest en het is dat nog steeds.»
«Met een open blik en de wijsheid of levenservaring van dertig jaar optreden en schrijven. Songs als ‘Is dit nu later?’ of ‘Papa’ krijgen een soort lichtheid waar ik nu meer en meer naar op zoek ben. Ik kan me nog steeds herkennen in die nummers en aan ‘Is dit nu later?’ heb ik een stuk tekst en wat akkoorden bijgevoegd. Ik eindig dan met een soort mantra: ‘Dit is nu later en de ruimte is oneindig zolang je maar je grens verlegt.’ Dat vat het voor mij zeer goed samen.»
«Het ene liep gewoon over in het andere en ik stond er nooit bij stil. Je hebt nooit een wezenlijk idee over jezelf en ik ben er nooit mee bezig geweest om mezelf te positioneren. Ik maakte gewoon dingen en onderweg gebeurt er dan van alles. Denk maar aan mijn deelname aan ‘Beste zangers’ in Nederland waardoor Stef Bos weer even explodeert na de gunstige reacties. Daardoor kon ik ook Ahoy uitverkopen. Maar dat houdt me niet van het pad dat ik wil bewandelen.»
«Het wordt op geen enkel moment routine. Ik hou enorm van het leven en van de wereld, ook al begrijp ik het soms niet. Soms verontrust het me en een andere keer maakt het me heel gelukkig. Ik ben gevoelig voor de realiteit maar eens ik op een podium sta, kom ik in een soort tijdloosheid terecht. Ik vlucht niet voor de werkelijkheid maar ik denk dat we net in dat tijdloze onze redding kunnen vinden. Voor de ene is dat religie, voor mij is het muziek. Het gaat om verbinding die als het ware tijd en plaats overstijgt. En die zone stelt zich open voor mij wanneer ik echt, maar dan ook echt, bovenop mijn muziek zit. Dat gebeurt niet altijd maar als het er is, dan omarm ik het innig met alle plezier. Dan word ik het liedje. Daar zit mijn geluksfactor die ik met niets anders kan vergelijken.»
«Peter is een schilder en kunstenaar uit Kaapstad die ik zo’n jaar of tien geleden leerde kennen. Ik heb werken van hem bij me thuis hangen en ik zie ze als een soort uitzicht op verbeelding, een onuitputtelijke inspiratiebron. De manier waarop hij humor, spiritualiteit en satire in een tekening of schilderij samenbrengt, is van een ongekend niveau. Het boek is een speelse dans geworden tussen woord en beeld. Maar om nog even op die ijsventer terug te komen: je voelt de eenzaamheid van die man en zo’n tekening past perfect in het huidige tijdsbeeld.»
«Ik vind verjaren niet zo belangrijk, maar ik heb het samen met mijn vrouw en kinderen gevierd in het Kruger-wildpark in een lodge. Toen men daar te weten kwam dat ik jarig was, kreeg ik een ‘strafdop’. Voor straf moet je dan gaan drinken en ik ben helemaal geen drinker.