Eco arm candy van Lies Mertens

“Tijdens het ontwerpen van mijn tassen heb ik uiteraard oog voor de zachtheid en de textuur, maar ik ben echt geobsedeerd door de lijnen en de verhouding. Zet me in een bos en tegen beter weten in onthoud ik alle vormen en kleuren, zodat ik er later mee aan de slag kan.” We zijn amper een kwartier in gesprek, maar het is meteen duidelijk dat Lies Mertens in feite een grafisch ontwerpster is. Twee jaar geleden had ze haar diploma op zak, maar dreven de creatieve kriebels haar toch nog naar een avondschool lederbebewerking. En blijkbaar zat de gefrustreerde zoektocht naar geschikte arm candy daar ook voor iets tussen.

“Al die handtassen met metalen details, franjes en ritsen zijn niets voor mij. Omdat ik nergens mijn gading vond, besloot ik me te verdiepen in lederbewerking en er zelf te maken. Op den duur kreeg ik zo veel positieve reacties en is die hobby een eigen leven gaan leiden”, vertelt ze.

Leeuwenkuil

Sindsdien gaat het hard voor de kersverse ontwerpster. Meer dan een half jaar geleden nam ze deel aan het tv-programma ‘Leeuwenkuil' waar ze de jury kon overtuigen om 90.000 euro te investeren in haar tassen. “De volgende dag heb ik onmiddellijk mijn baas gebeld om mijn job op te zeggen”, lacht ze. Na de opnames is Mertens dan ook in een overweldigend avontuur terechtgekomen. Veel sneller dan verwacht kon ze haar eigen winkel openen in de Kloosterstraat en ondertussen is ze druk in de weer met nieuwe collecties en samenwerkingen.

In onze ogen verandert 28-jarige Mertens al snel in een soort moderne multitasking-koningin. Het is dan ook enigszins geruststellend dat ze met hetzelfde fenomeen worstelt als elke andere millennial: alles is druk druk druk. “Soms heb ik het gevoel dat ik mezelf moet achternahollen. Mijn vrienden klagen wel eens dat ze me nog maar amper zien, maar op zich is dat niet zo erg. Zelfs als ik tot middernacht moet travakken, voelt het niet echt aan als werk.”

Alles behalve fashion

Haar merk bestaat ondertussen uit zeven verschillende modellen, waarbij duurzaamheid het sleutelwoord is. Zo worden alle tassen gemaakt van bioleder. Dat wil zeggen dat er geen chemicaliën gebruikt worden tijdens het proces en dat het materiaal biologisch afbreekbaar is. Maar het gaat ook verder dan enkel en alleen het materiaal: elke tas wordt door een klein Portugees familiebedrijf met de hand gemaakt. Daarnaast is het de bedoeling dat handtassen een leven lang meegaan. “Mijn modellen zijn alles behalve fashion”, beweert Mertens. “Je zal er geen enkel statement piece tussen vinden. Integendeel, stuk voor stuk zijn ze simpel, tijdloos en praktisch.”

Dezelfde filosofie vind je ook terug in haar winkel. Het pand in de Kloosterstraat is op zes weken tijd ingericht met een heleboel meubels die gemaakt zijn van natuurlijke materialen.  “Eigenlijk hebben we staal geplooid, gesneden en dan ondergedompeld in een kleurtje”, licht ze toe. Het resultaat is elegant en tijdloos, net zoals de tassen.

Die interesse voor duurzaamheid en slow fashion is voor Mertens altijd een evidentie geweest. “Na alle schandelen bij dumpwinkels als Primark is de consument kritischer geworden”, gelooft de brunette. “Dan is het niet meer dan logisch dat ondernemers transparant en duurzaam te werk gaan. Bovendien wil ik de wereld ook gewoon niet mee om zeep helpen.”

Besties als inspiratie

Mertens krijgt naar eigen zeggen vooral architecten en advocaten over de vloer. “Dat is niet echt een verrassing, want we richten ons vooral op de kosmopoliet. De jonge, ambitieuze vrouw die van her naar der fladdert en tussen meetings door nog een koffie wil gaan drinken met haar vriendinnen.” Kortom, mensen die praktisch ingesteld zijn en snel hun smartphone willen terugvinden in de diepe krochten van een handtas, maar die ook esthetiek waarderen.

Opvallend is ook dat de tassen meisjesnamen hebben, als Enya, Joke en Eline. Maar daar is blijkbaar een logische verklaring voor. “Ze zijn vernoemd naar mijn vriendinnen, omdat ze voor een groot deel mijn inspiratiebron zijn. Ook volgend jaar komen er nieuwe modellen aan die verwijzen naar mensen waar ik respect voor heb. Het klinkt misschien raar, omdat mijn merk naar mij vernoemd is, maar ik sta eigenlijk helemaal niet graag in het midden van de belangstelling. Daarom ben ik ook bezig met een nieuwe, persoonlijkere site te bouwen, waar al mijn muzes hun zegje kunnen doen.”

Liesbeth De Corte