MOVIES. Amanda Seyfried over ‘The Dropout’: «Verhalen over een underdog zijn altijd onweerstaanbaar»

Een volledig automatische bloedanalyse op basis van één druppeltje bloed. De uitvinding waarmee Elizabeth Holmes en haar bedrijfje Theranos begin deze eeuw de gezondheidsindustrie veroverden, was revolutionair. Enig probleem: het was ook een complete leugen. De 8-delige serie ‘The Dropout’ doet het hele verhaal op Disney+, met een geweldige Amanda Seyfried (‘Mamma Mia!’) in de hoofdrol.

door
Tekst Ruben Nollet
Leestijd 4 min.

Moeten we ‘The Dropout’ zien als een waarschuwing?

Amanda Seyfried: «Absoluut. Weet je, veel mensen geloven in het idee van ‘fake it till you make it’, doen alsof tot je je doel bereikt. En we zijn allemaal medeplichtig. Als mensen zoals Elizabeth Holmes iedereen kunnen bedriegen, is het omdat we per se in hen willen geloven. En we tuinen er telkens opnieuw in. Ik vraag me af waarom.»

Wat was voor jou de stap te ver? Vanaf wanneer ging Elizabeth over de schreef?

«Goeie vraag. Twee momenten, denk ik. Het eerste is met de mensen van Walgreens, die in haar bedrijf Theranos willen investeren. Ze weet dat ze het toestel nooit op tijd klaar zal krijgen, en toch zegt ze ja. Daarnaast is er het overlijden van iemand die van bij het begin aan haar zijde stond. Elizabeth was toen diep geraakt maar ze weigerde dat toe te geven. Vanaf dan begon ze pas echt te ontsporen.»

Waarom zien we zo graag verhalen over mensen die eerst succes hebben en vervolgens op hun bek gaan?

«Verhalen over een underdog die tegen alle verwachtingen in succes oogst, zijn altijd onweerstaanbaar. En zeker als het gaat over een vrouw die zo charismatisch, bevlogen, intelligent en gretig is als Elizabeth. We willen geloven dat mensen tot het beste in staat zijn. En omgekeerd doet het deugd om te zien dat mensen die zware fouten begaan daar ook de gevolgen van moeten dragen. Je wil dat ze aansprakelijk gesteld worden.»

Wat vond je zelf het moeilijkste om weer te geven, haar succes of haar ondergang?

«Haar ondergang. Als je in zo’n personage duikt, ga je de wereld door haar ogen zien, en je begint met haar mee te voelen. Je begrijpt waarom ze bepaalde keuzes maakt. Ik moest me echt voor de geest houden dat het allemaal echt gebeurd is en dat Elizabeth risico’s heeft genomen met de gezondheid van mensen. Maar ik vond het lastig om te spelen. Ik wou dat het niet waar was wat we vertelden. Het is net zoals met de film ‘Titanic’. Je weet dat het schip gezonken is, en toch is er altijd weer een stukje van jezelf dat blijft denken dat het deze keer misschien anders zal lopen. Er is iets in de menselijke geest dat zich tegen beter weten in vastklampt aan elk beetje hoop.»

Ben je even ambitieus en optimistisch als Elizabeth?

«Ik heb het zeker in me, maar ik weet waar de grenzen liggen. Elizabeth is het slachtoffer geworden van haar eigen ambitie. Bij haar schiet het woord ‘ambitie’ eigenlijk tekort. Wat optimisme betreft, probeer ik wel altijd wanhopig het goede te zien in mensen. Zo zit ik in elkaar. Misschien iets minder dan vroeger, want sommige mensen hebben er al misbruik van gemaakt. Ik weet niet of Elizabeth echt optimistisch was. Ze bleef geloven in wat ze deed omdat ze wist dat ze anders kopje onder zou gaan. Dat is iets helemaal anders.»

In de loop van de serie ondergaat Elizabeth een ware gedaanteverwisseling. Hoe heb je dat aangepakt?

«Ik heb veel gekeken naar het beeldmateriaal dat over haar bestaat, de interviews, de ondervraging, noem maar op. Als je daar constant mee bezig bent, neem je vanzelf bepaalde tics en gewoontes over. Elizabeth heeft tics die eigen zijn aan zichzelf en andere die ze doelbewust aangeleerd heeft. Die moest ik ontwarren. Om de jonge Elizabeth te spelen, heb ik me eigenlijk vooral gebaseerd op mezelf, wie ik was als tiener. Ik dacht toen ook dat niemand naar me wou luisteren en zat vaak in elkaar gezakt. Dus heb ik dat gebruikt om Elizabeth te tonen toen ze nog geen leider was en geen zelfvertrouwen uitstraalde.»

Review

Herinner je je Steve Jobs nog? De topman en het gezicht van Apple wist een hele cultus te creëren rond zichzelf en zijn producten, en miljoenen mensen voelden (en voelen) zich geroepen om zijn visie te volgen. Zo’n 15 jaar geleden kreeg Elizabeth Holmes hetzelfde voor elkaar met een idee dat op het eerste gezicht nog briljanter was dan de blitse IT-creaties van Jobs. Zij kwam op de proppen met een systeem dat genoeg had aan een druppel bloed om een volledige gezondheidsanalyse te maken van de patiënt. Alleen kreeg ze het apparaat in werkelijkheid nooit aan de praat en verkocht ze een kat in een zak. Maar dat hield haar niet tegen om goedgelovige (want hebzuchtige) geldschieters aan te trekken en — veel erger — zieke patiënten om de tuin te leiden. ‘The Dropout’ vertelt in acht afleveringen de opkomst en ondergang van een vrouw die absoluut charisma had maar koppig bleef weigeren om haar nederlaag te erkennen. Een zoveelste illustratie van de Amerikaanse Nachtmerrie, met een verbluffende hoofdvertolking van Amanda Seyfried.

‘The Dropout’ is te zien op Disney+.