BIZAR. Experiment met 15 vrijwilligers die 40 dagen in totale lockdown gingen in Franse grot is ten einde: "Het was geweldig!"

Het project – 'Deep Time' getiteld – heeft een prijskaartje van liefst 1,4 miljoen dollar en moet een antwoord bieden op de vraag in hoeverre mensen zich kunnen aanpassen aan een situatie van totale isolatie. Het experiment, gevoerd door het Human Adaption Institute, liep vorige zaterdag ten einde.

Veertig dagen lang leefde de groep in een vochtige grot in de Pyreneeën, terwijl Franse en Zwitserse wetenschappers – van gedragstherapeuten tot hersenonderzoekers – de deelnemers nauwkeurig in de gaten hielden via sensoren. Gewicht, temperatuur, cortisolniveau; het werd allemaal gemeten. Ook de sociale interacties en de slaappatronen werden gedocumenteerd. Ondertussen kreeg de groep allerhande testen en vragenlijsten voorgeschoteld over reuk, gehoor, gevoel, geheugen.

Geen contact met buitenwereld

Op sociale media duiken beelden op van de vrijwilligers, die na hun onderaardse verblijf in de grotte de Lombrives – een 39 kilometer lange grot in de Zuid-Franse gemeente Ornolac-Ussat-les-Bains – met een brede glimlach weer het daglicht tegemoet treden. Ze dragen speciale zonnebrillen om hun ogen te beschermen, na al die tijd in de duisternis, terwijl ze een rondje applaus in ontvangst nemen.

Tijdens hun verblijf in de grot sliepen de vrijwilligers in tenten en wekten ze zelf elektriciteit op met behulp van een fiets. Water haalden ze uit een put, 44,5 meter onder het aardoppervlak. Ze hadden geen contact met de buitenwereld. Smartphones en andere elektrische toestellen kwamen de grot niet in.

Er was geen zonlicht en nergens stond de tijd aangegeven, en dus moesten de vrijwilligers vertrouwen op hun eigen biologische klok om te weten wanneer ze moesten slapen, eten of hun dagelijkse activiteiten uitvoeren.

Twee derde wilde langer blijven

Al snel raakten ze hun besef van tijd kwijt. Eén vrijwilliger verklaarde achteraf dat ze dachten slechts 23 dagen ondergronds te hebben geleefd. Een andere vrijwilliger zei tegenover journalisten van de BBC dat hij rondjes van 9,5 kilometer liep om fit te blijven. Hij verklaarde na verloop van tijd een "instinctieve drang" te voelen om de grot te verlaten, maar volhardde.

Twee derde van de vrijwilligers is het experiment prima bevallen. Sterker nog: ze wilden zelfs langer in de grot blijven. "Voor één keer in ons leven leek het alsof we op pauze konden drukken", aldus Marina Lançon aan The Guardian. "We hadden tijd en konden op ons gemak onze taken uitvoeren. Het was geweldig."