METRO WORDT 20. De Metrosaurus: een beknopte voorstelling
Camille Van Puymbroeck
Metrosaurus Wernus
(a.k.a. Werner Sluys)
Had je ooit gedacht zo lang te blijven?
Werner Sluys: «Helemaal niet! Het doel was om iedere vijf à tien jaar van job te veranderen, dat leek me wel een gezond evenwicht. Maar omdat ik mijn werk dolgraag doe en er zich altijd nieuwe opportuniteiten aanbieden, ben ik blijven plakken. En daar heb ik geen spijt van.»
Wat is het zotste dat je ooit op het werk hebt meegemaakt?
«Ooit hebben we het in ons hoofd gehaald om een geurkrant te maken. De bedoeling was dat je een grasgeur zou ruiken wanneer je het station binnenkwam. In de praktijk liep dat niet van een leien dakje. Om de grasgeur op de kranten te vernevelen, moesten we in de drukkerij meterslange tuinslangen aanslepen. Hoewel de stations effectief lekker naar gras roken, was dat in de drukkerij een heel ander verhaal; het rook er meer naar een chemisch labo. Het spreekt voor zich dat ze daar niet mee konden lachen.»
Wat is je favoriete rubriek?
«Dat is zonder twijfel de Kiss & Ride. We zijn destijds heel klein gestart, maar door de jaren heen is dat echt een vaste waarde geworden. Ik vind die interactie tussen lezers echt geweldig om te zien. Er zijn zelfs mensen die getrouwd zijn dankzij die rubriek. Ik vergelijk het altijd een beetje met ‘Blokken': het is er altijd en voelt erg vetrouwd.»
Wat is volgens jou typisch Metro?
«De veerkracht die we al die jaren hebben getoond. Het mediawereldje is niet makkelijk en twintig jaar geleden nog een nieuwe krant uit de grond stampen, dat was gedurfd. Dankzij alle kennis binnen het bedrijf, de veerkracht en de flexibiliteit is het toch een succes geworden en dat verdient wel een schouderklopje.»
Waar hoop je dat Metro over 20 jaar zal staan?
«De wereld verandert voortdurend en de coronacrisis verplicht ieder bedrijf om op zoek te gaan naar een nieuw normaal. Ik denk dat we de komende tijd nog meer gaan inzetten op het digitale aspect, maar hoop toch dat ook de printversie nog lang zal bestaan. Voor de pendelaars zijn en blijven we een meerwaarde en het nieuws dat we brengen is vaak wat vrolijker dan gemiddeld, wat volgens mij erg belangrijk is in deze tijden.»
Metrosaurus Pierus
(a.k.a. Pierre Jacobs)
Wat is het zotste dat je ooit op het werk hebt meegemaakt?
Pierre Jacobs: «Door de jaren heen heb ik honderden, misschien zelfs duizenden interviews gedaan. Maar hét moment dat me het meest is bijgebleven, was toch wel een voorstelling van Robbie Williams' stadionconcert enkele jaren geleden. De man zag de dingen duidelijk groots. Hij had de grootste zaal van Brussels Expo afgehuurd en daarin het podium neergeplant dat hij tijdens zijn tournee zou gebruiken. Belangrijk detail: voor dat enorme podium stonden exact vijftien stoeltjes voor de aanwezige journalisten. Hij en zijn muzikanten hebben toen geheel onverwacht voor vijftien man opgetreden, heel bijzonder.»
Heb je weleens heimwee?
«De eerste twee jaren van Metro waren fenomenaal. We waren een groepje pas afgestudeerden die een hele krant moesten uitvinden. Hoewel mensen dat van buitenaf enigszins argwanend bekeken, is het ons dankzij een enorme portie motivatie toch maar gelukt. Zot als je daarbij stilstaat.»
Wat is volgens jou typisch Metro?
«De mix van informatie en entertainment die we elke dag opnieuw weten te brengen. Mensen lezen de Metro op het openbaar vervoer en willen natuurlijk wel op de hoogte blijven van wat er in de wereld gebeurt, maar anderzijds willen ze ook geen loodzware lectuur voorgeschoteld krijgen. Dat infotainment is dus erg typerend voor ons en vind ik zelf ook geweldig.»
Waar hoop je dat Metro over 20 jaar zal staan?
«Natuurlijk is het niet mogelijk om met zekerheid te zeggen of we er nog zullen zijn of niet, maar ik denk van wel. Metro is door de jaren heen altijd blijven evolueren en daar zullen we nooit mee ophouden. Hoe we er zullen uitzien tegen dan weet ik niet, maar volgens mij zullen we nog steeds onze functie te vervullen hebben binnen het medialandschap.»
Metrosaurus Lievus
(a.k.a. Lieven De Meyer)
Hoe verliep je eerste dag bij Metro?
Lieven De Meyer: «Strikt genomen ben ik niet meteen bij Metro begonnen. Ik werkte voor een promobureau dat verantwoordelijk was voor de distributie van de kranten in stations. In die tijd hadden we namelijk nog geen displays en werd alles met de hand uitgedeeld. Op de dag dat de eerste Metro werd gedrukt, stond ik dus met een pak kranten in het station van Lokeren.»
Wat is het zotste dat je ooit op het werk hebt meegemaakt?
«Af en toe zitten er bij de krant samples van adverteerders, maar op een dag was er een technisch probleem en had ik collega's opgetrommeld om die met de hand te verdelen in Brusselse stations. Iedereen stond er mooi op tijd en was klaar om aan de slag te gaan, ware het niet dat de samples in mijn auto lagen en ik me had verslapen. De dag erna moesten we dus helemaal opnieuw beginnen – niet mijn beste zet.»
Wat is volgens jou typisch Metro?
«Enerzijds het beknopte overzicht dat we de lezer bieden. Op enkele minuten weten pendelaars wat er is gebeurd en kunnen ze weer meepraten met hun collega's. Anderzijds vind ik het heel verfrissend dat we meteen veel aandacht hebben besteed aan duurzaamheid. Niet op een belerende manier, maar we zetten het wel in de kijker en bieden praktische tips. Misschien heeft dat te maken met de link die we hebben met het openbaar vervoer, maar ten opzichte van andere media vind ik dat we het heel goed doen op dat vlak.»
Waar hoop je dat Metro over 20 jaar zal staan?
«Alles zal helemaal anders zijn. Ik vermoed dat we geen fysieke krant meer zullen uitbrengen, maar de concrete invulling ken ik zelf nog niet. Dat we nog zullen bestaan, is wat mij betreft zeker. We zullen gewoon andere manieren vinden om de mensen te bereiken en daar is ook niets mis mee. Blijven veranderen is belangrijk in het leven.»