SOUNDCHECK. Deze beats uit Marseille veroveren op kousenvoeten steeds meer harten in België: "Natuurlijk zou ik tekenen voor een gigahit"

Mathieu Hocine, alias Kid Francescoli: de naam zal niet meteen een belletje doen rinkelen, maar dat zou weleens snel kunnen veranderen. De melodieuze elektropop van de dj/drummer met sappig Provençaals accent werd al tientallen miljoenen keren beluisterd op de muziekstreamingplatformen en de man betrad podia van New York tot Jakarta – en alles daartussenin. Bij ons staat de ‘Kid' echter nog in zijn kinderschoenen, maar met een uitverkocht concert in de Ancienne Belgique én een nieuwe plaat lonkt de doorbraak om de hoek.
door
quentin.soenens
Leestijd 2 min.

Een volbloed muziekfreak: zo zou je Hocine kunnen noemen. Op tienjarige leeftijd pende hij zijn eerste songs en maakte hij eigen albums, compleet met zelfgetekend artwork. Hij leerde drummen door naar optredens van Nirvana te kijken en temde de gitaar door Oasis te imiteren. In 2006 lanceerde Hocine zijn artiestennaam: Kid Francescoli – naar zijn voetbalidool Enzo Francescoli. Veertien jaar later ligt met ‘Lovers' zijn vijfde album in de rekken.

Het centrale thema is niet mis te verstaan: de liefde. Wat is de ontstaansgeschiedenis van de plaat?

Hocine: «Ik heb voor dit project samengewerkt met verschillende zangeressen. Zij hadden elk een andere manier om te vertellen over hetzelfde onderwerp: de liefde. Daarom staat ‘Lovers' in het meervoud: het gaat niet om mijn persoonlijke interpretatie, maar over alle facetten van de liefde die aangebracht werden door mijn zangeressen. Ze praten over de makkelijke liefde, de schoonheid ervan en de verbondenheid, maar ook over de andere kant van de medaille: de trieste, moeilijke, verboden, wanhopige of onbereikbare liefde. Het is hun verhaal.»

Elektropop viert momenteel hoogtij in België, met Angèle en Oscar and the Wolf als grootste exponenten. Hoe probeer jij anders te klinken dan de rest?

«Ik probeer me vooral muziektechnisch te onderscheiden met de productie en het gebruik van een vernieuwend geluid. Dat uit zich op het nieuwe album vooral in atypische ritmes. Maar begrijp me niet verkeerd: andere elektropopartiesten zijn evenzeer een inspiratiebron voor mij. Ik hou van hun muziek.»

Wat nog opvalt: het album is een taalbad van Portugese, Engelse en Franse teksten. Vanwaar die keuze?

«Ikzelf schrijf meestal in het Frans en Engels, omdat ik die talen het best beheers. Samantha, één van de zangeressen, is Frans-Braziliaans. Zij spreekt vloeiend Portugees. Ik had nog nooit Portugees gebruikt in mijn songs, en dus voegt die taal iets fris toe aan de plaat. In sommige nummers op deze plaat, zoals in ‘O Sol', ontstaat een vraag-antwoordspelletje tussen de jongen en het meisje. Het feit dat de twee daarbij verschillende talen hanteren, creëert een extra dimensie. Daarbovenop hou ik van verrassingen, en die meertaligheid kan de luisteraar zeker aangenaam verrassen.»

Foto V. Bettini

Opvallend is de injectie van de elektropop met een flinke dosis funk, zoals in ‘My Bad' en ‘Miss Mess'. Is die ‘funkkruiding' ook deel van de verrassing?

«Ik wou mezelf vooral vernieuwen ten opzichte van mijn vorige albums, en dan voornamelijk op instrumentaal vlak. Ik heb deze keer met de ritmes gespeeld: doorheen mijn oeuvre was ik steeds beïnvloed door elektronische dance, met een redelijk vaste beat. Dit album was een experiment met een speelse, onvoorspelbare beat. Die funkaccenten zijn inderdaad ook deel van die vernieuwing, maar dan eerder als extra garnering.»

In 2015 stond je op de affiche van het Dour Festival. Op 15 maart aanstaande speel je een reeds uitverkocht concert in de Ancienne Belgique, wat aangeeft dat je voet aan grond begint te krijgen in België. Ontbreekt nu enkel nog die ene superhit om definitief door te breken?

«Ik ben al heel blij met de status die ik nu heb in België. Een buitenlandse concerthal drie maanden voor de release van het nieuwe album uitverkopen: dat stelt me zeer tevreden. Natuurlijk zou ik tekenen voor een gigahit op de Belgische radio, maar dat bepaalt enkel het publiek.»

Heb je een favoriet op je nieuwe plaat?

«Dat is zoals vragen van welk van je kinderen je het meeste houdt: dat gaat niet (lacht). Ik ben pas klaar met een album als ik van elk couplet en refrein en elke melodie tevreden ben. Maar omdat je aandringt: de zang in ‘Cent Corps' kan mij het meest bekoren en op het golvende, sensuele ritme in ‘Ces Deux La' ben ik ook trots, omdat ik nog nooit zo'n ritme gehanteerd heb.»

Proficiat met ‘Lovers', en tot binnenkort in de Ancienne Belgique!

Quentin Soenens

‘Lovers' verschijnt deze vrijdag. Op 15 maart treedt Kid Francescoli op in de Ancienne Belgique. Dat concert is reeds uitverkocht.