SOUNDCHECK. Eefje de Visser hengelt naar de gevoelige snaren op 'Bitterzoet'

Hoi Eefje, waarom moesten we eigenlijk zo lang wachten op je nieuwe plaat?

Eefje de Visser: "Ik wilde een nieuwe stap zetten en had daar wat tijd voor nodig. Als artiest heb ik een bepaalde stijl en ik besefte dat ik mezelf aan het herhalen was. Om dat te vermijden, moest ik wat afstand nemen van wat ik aan het maken was. Ik moest naar iets op zoek gaan dat mij opnieuw zou triggeren en kwam erachter dat ik niet alleen een nieuwe stap wou zetten met mijn muziek, maar ook de visuele kant meer wou onderzoeken."

Er moest dus iets radicaal veranderen.

"Klopt, dat was de enige manier om terug geïnspireerd te geraken, om dichter bij datgene te komen dat ik eigenlijk altijd al wilde. Kijk, de idee is nooit het probleem, de uitvoering daarentegen… Door wat meer tijd te nemen, kon ik alles beter organiseren. Ik heb daar zelfs zakelijke beslissingen voor moeten nemen."

Zoals je overstap van Eefjes Platenmaatschappijtje naar Sony?

"Tot nu toe releasete ik mijn platen in eigen beheer, maar ik had het gevoel dat er bedrijven waren die dat véél beter konden doen. Ik verloor veel tijd en aandacht aan allerlei dingetjes die te maken hadden met ‘het label zijn' en dat leidde gewoon te veel af. Dankzij de overstap is er nu meer ruimte voor andere zaken. Ik werk nu samen met een team dat op dezelfde lijn zit, ik hoef niet veel woorden te gebruiken. Ik vertrouw erop dat ze me begrijpen. Ik wilde alleen maar de overstap maken als ik mijn volledige vrijheid zou krijgen."

Ben je bezig met wat je fans zullen vinden van je nieuwe plaat?

"Het verschil met mijn vorige albums is dat de elektronische invloeden groter zijn, er staan bijvoorbeeld geen akoestische drums meer op. Maar ik ga echt niet het publiek pleasen, hoor. Daar zou ik echt ongelukkig van worden. Ik zou het ook oneerlijk vinden voor mijn fans, wat hebben ze er dan aan? Dan ben je niet meer authentiek. (lacht) ‘Bitterzoet' is wat ik wou maken, een mellow elektronische popplaat, warme muziek die tegelijkertijd elektronisch is."

Foto L. van der Palen

Vind je de sfeer van je muziek belangrijker dan de teksten die je schrijft? Ik moet vaak goed luisteren om te horen waar je over zingt.

"Goed, dat is wat ik wil bereiken. (lacht) Het eerste wat mij aantrekt als ik naar Engelstalige artiesten luister is de muziek, pas daarna komt de tekstlaag binnen. Dat is wat ik ook wil met mijn muziek. Het moet een muzikale beleving zijn waarbij de tekst verhuld aanwezig is. Ik zou ook nooit poëzie schrijven, taal is te rationeel voor mij. Van muziek kan ik echt genieten en van taal veel minder of zelfs niet. Bij Nederlandstalige muziek komt taal heel erg op de voorgrond en dan klinkt het zelfs wat fake en betuttelend en daar hou ik niet van. Eigenlijk wil ik helemaal geen Nederlandstalige muziek maken, maar ik vind mezelf geen goede Engelse tekstschrijver."

"Ik vind mijn inspiratie ook meer bij artiesten zoals Kate Bush, Frank Ocean en Solange. Ik hou van pop met een triestig kantje. Ik vind dat een leuke emotie, verdriet. (lacht) Blijkbaar wil ik graag die snaar raken. Kate Bush is heel toegankelijk en heeft toch haar eigenheid, iets wat ik zelf ook heel belangrijk vind. Ik wil niemand nadoen, maar ik laat me inspireren door de gedurfdheid van andere artiesten."

Heb je die drang naar eigenheid altijd al gehad?

"Ja, ik was bijvoorbeeld een ontzettende alternatieve puber, die eruit zag zoals niemand anders. Echt verschrikkelijk en hilarisch achteraf gezien. (lacht) Maar er is ook een periode geweest dat ik een stuk introverter was dan dat ik tegenwoordig ben. Ik durf nu veel meer te ‘shinen', snap je. Ik heb het gevoel dat ik meer kan laten zien van wat ik muzikaal en visueel wil. Ik dans veel meer op het podium dan vroeger, maar dat is er nu ook pas uitgekomen. Ik ben tot het besef gekomen dat iedereen zoveel in zichzelf heeft zitten, maar dat het er vaak niet uitkomt."

Je gaf net al aan dat teksten voor jou ondergeschikt zijn aan de muziek, maar zit er een tekstuele rode draad doorheen ‘Bitterzoet'?

"Ik weet nooit op voorhand waar ik over ga schrijven. Op ‘Bitterzoet' probeer ik tegenstellingen bij elkaar te brengen, waardoor er een interessante spanning ontstaat: de einzelgänger tegenover de kuddedieren, nacht tegenover dag, afstand tegenover nabijheid. Licht alleen is leeg en donkerte alleen is destructief. Ik vind het heel mooi om dat te verenigen, niet zodat alles netjes in balans wordt gebracht, maar zodat er explosieve kleuren kunnen ontstaan."

"‘Bitterzoet' gaat ook over hoe ik ben opgegroeid en hoe ik daardoor nu in mijn relaties sta. In mijn teksten onderzoek ik hoe ik me verhoud tot mijn man, mijn familie of gezin. Het gaat ook over een gezin dat uit elkaar valt en hoe we elkaar weer proberen te vinden. Het is dus ook een psychologische plaat."

Beschouw je het een beetje als therapie?

"Ja, zeker wel. (lacht) Ik vind het fantastisch dat je pijnlijke dingen mooi kan maken door er muziek van te maken. Dat is een enorme troost, natuurlijk. Heel veel mensen kunnen dat niet of zoeken dat niet op en dat vind ik erg. Dankzij mijn muziek kon ik wél een uitweg vinden. Dat ik pijn via muziek bijna kan romantiseren vind ik boeiend en het is dan ook fijn om te weten dat ik dat kan. Ik zou het iedereen aanraden."

Silke Vandenbroeck

'Bitterzoet' verschijnt op vrijdag 24 januari. Op 19 maart treedt Eefje de Visser op in de Ancienne Belgique.