SOUNDCHECK. Glen Hansard: "Met een open geest kan iets kleins uitgroeien tot een wonder"
Op zijn 48ste heeft de sympathieke Ier nog niets aan muzikale passie ingeboet. Voor Hansard is schrijven, opnemen en optreden een noodzakelijk levenselixir.
Al kan het soms ook te veel worden...
«De eerste helft van 2017 was hectisch. Ik was onafgebroken onderweg, deed het voorprogramma van Eddie Vedder, bereidde de release van enkele ep's voor en realiseerde me dat ik al jaren nooit langer dan een maand op dezelfde plaats was gebleven. Ik voelde me uitgeput, ziek en had nood aan rust. Op uitnodiging van het Iers Cultureel Centrum in Parijs kon ik daar een maand verblijven om er een nieuwe plaat voor te bereiden.»
Een spaarzame plaat met een minimum aan begeleiding. Maar Parijs had blijkbaar andere plannen in gedachten, niet?
«Ik had enkel de steun van Joe (Doyle, bas), Romy (piano) en Javier (Mas, gitaar) in het achterhoofd. Bevriende muzikanten die ik al jaren ken. Ik was de songs aan het vormgeven met hen in gedachten. Tot ik op een avond op restaurant door mijn goede vriendin Judith Mok - een klassieke zangeres, componiste en schrijfster - werd voorgesteld aan de Iranese broers Khoshravesh. Ze hebben allebei een zeer grondige klassieke muziekstudie gevolgd in Iran, maar wilden hun horizon verbreden in Parijs. Het klikte en diezelfde avond zijn we naar een studio gegaan om iets uit te proberen.»
Was het een kleine cultuurschok of eerder een reis vol verwondering?
«Zeker het laatste want na enkele noten brachten ze me naar een plaats waar ik voorheen nog nooit geweest was. Ik zweefde en hoorde nieuwe mogelijkheden. Ik moest hen wel vertellen waar de teksten over gingen want ze zijn het gewoon van muziek rond de woorden te spelen. Op die manier proberen ze de emotie te versterken. Het was voor hen ook de eerste keer dat ze samen met een Westerse muzikant speelden. Zij spraken geen Engels, ik geen Perzisch en van een sterk gezamenlijk Frans was er ook geen sprake. Maar met de hulp van een tolk lukte het toch. Uiteindelijk geeft dat een extra dimensie aan deze plaat.»
En het hek was van de dam want al snel stond er nog meer volk voor de studiodeur.
«Toen de initiële plannen begraven waren, opende mijn geest zich voor zeer uiteenlopende impulsen. Ik wilde plots vanuit verschillende muzikale tradities werken en vroeg twee Ierse muzikanten uit de elektronische scene om naar Parijs te komen. Met mijn vaste band en een kwartet vers bloed begon elke dag als een onbeschreven blad. Ik gaf wat richtlijnen, een akkoordenschema, wat duiding bij de tekst en daarna liet ik alles los. Zo kon elk nummer een verschillende richting uitgaan. Maar het verhaal was nog niet geschreven. Er kwamen maar meer en meer muzikanten aan boord: klassiek geschoolde strijkers, virtuozen op exotische instrumenten, vocalisten... En niemand had enige notie van wat er zou gebeuren. Het is wonderlijk hoe je een klein muzikaal fragment behoedzaam verzorgt en met een open geest kan laten uitgroeien tot een klein wonder.»
‘This Wild Willing' is een broeierige groeiplaat die met de hoofdtelefoon op nog een tweede leven krijgt.
«Ik liet ze gisteren horen aan mijn moeder en ontdekte zelf nog dingen die ik voorheen niet gehoord had. Verrast worden door je eigen plaat. Dat was me nog nooit overkomen. Zo hoor je in het openingsnummer ‘I'll Be You, Be Me' samples uit Bowie en Queen. Niemand zou ze herkennen want ze zijn stevig bewerkt, maar voor alle zekerheid heb ik toch maar gevraagd aan Queen of ik deze loop mocht gebruiken. (lachend) En er ook wat voor betaald.»
Dirk Fryns
‘This Wild Hunting' komt uit op 12 april bij ANTI-/Pias.
Glen Hansard speelt op 6 mei in het Koninklijk Circus in Brussel.