Power 100: #MeToo wordt machtsfactor in de kunst
Voor het eerst heeft een maatschappelijke beweging de jaarlijkse top honderd gehaald van de machtigsten in de internationale kunstwereld. Die 'Power 100'-ranking wordt steeds meer een politiek statement. #MeToo komt vanuit het niets meteen op plaats drie terecht. In de ranking valt geen enkele Belg te bespeuren. In de in de kunstwereld omstreden, maar met argusogen gevolgde lijst van het Britse kunsttijdschrift ArtReview staan de namen van kunstenaars, galeriehouders, curatoren, museumdirecteurs, verzamelaars en kunsttheoretici. Dat de wereldwijde #MeToo-beweging in een kunstlijst prijkt, doet op het eerste zicht de wenkbrauwen fronsen. De campagne tegen seksueel geweld jegens vrouwen heeft ook in de internationale kunstwereld machokoppen doen rollen door onthullingen over seksueel wangedrag. De beweging "zou niet zo machtig zijn geworden als ze niet nodig was geweest", oordeelt uitgever Mark Rappolt van het tijdschrift. In vele musea zijn door die heropleving van feminisme debatten ontbrand over welke kunst nog getoond mag worden.
Nummer één in de ranking is de Duitse mega-galerijhouder David Zwirner, wiens imperium zich uitstrekt tot New York, Londen en Hongkong. Zwirner, een "habitué" van de Power-lijst, gaat de Afro-Amerikaanse kunstenaar Kerry James Marshall vooraf. Die in Chicago levende kunstenaar, vorig jaar nog nummer 68, dankt zijn hoge plaats niet omdat hij met de 21 miljoen dollar die werd opgehoest voor zijn schilderij 'Past Times' (een record voor een nog levende zwarte kunstenaar), maar voor zijn persoonlijke campagne tegen het witwassen van de (kunst)geschiedenis door die te bevolken met zwarte lichamen. De Duitse videokunstenares Hito Steyerl, vorig jaar nog de leidster van het pak, valt terug naar plaats vier, waar zij de Chinese kunstenaar Ai Weiwei vooraf gaat. In de top tien ook nog tweemaal Zwitsers, met de galeriehouders Iwan & Manuela Wirth op plaats zes en curator Hans Ulrich Obrist op zeven.
De nieuwe lijst "weerspiegelt het idee dat de kunstgeschiedenis veel complexer is dan over het algemeen wordt gepresenteerd", oordeelde Rappolt. De ranking is tevens een uiting van de wens, nieuwe geluiden in de kunst te horen. stemmen die vooralsnog niet in het kunstdebat gehoord zijn.
De 'Power 100' wordt opgesteld door een dertig koppen tellende, anonieme jury. Die juryleden baseren zich volgens ArtReview op een "gefundeerde analyse van de machtsverhoudingen in de hedendaagse kunstwereld".
bron: Belga