Tour de France - Degenkolb draagt zege op aan overleden vriend

door
Belga
Leestijd 2 min.

John Degenkolb toonde zich in de etappe naar Roubaix de snelste van een groepje van drie. Hij was na afloop bijzonder emotioneel en moest vechten tegen de tranen. "Dit is ongelooflijk", klonk het bij de Duitser van Trek-Segafredo, "Ik jaag al zo lang op mijn eerste zege in de Tour. Nu is het eindelijk raak." De vreugde-uitbarsting na de finish was groot. De Duitser kon met zijn geluk geen blijf. "Ik kan met geen woorden omschrijven hoe ik me voel. Het is beetje dezelfde mix van emoties als bij mijn zege in Parijs-Roubaix in 2015. Toen zat ik na afloop ook hier (de perszaal in de Velodroom) en wist ik met mijn emoties geen blijf. Nu is dat gelijkaardig. Ik wacht al zo lang op deze overwinning."

"Het was een hele harde strijd, de hele dag, van Arras tot in Roubaix. Dit is vooral ook een zege van de ploeg, we hadden echt een plan, om de hele tijd uit de problemen te blijven, en dat draaide erg goed uit. Je moet natuurlijk ook wat geluk hebben en hier ben ik zo blij mee."

"Dit is een hele grote overwinning, sinds een heel erg lange tijd. Na mijn ongeval (januari 2016 werd hij op trainingsstage aangereden en bleef hij maandenlang van de fiets), moest ik heel hard knokken om terug te komen. Veel mensen geloofden niet meer in mij en dachten dat ik niet op het hoogste niveau zou terugkomen, maar ik bleef trainen. Ik vond dat ik nog niet klaar was met het wielrennen en nu bewijs ik hier mijn gelijk. Al was het zeker niet evident: enkele maanden geleden nog, in Roubaix, kwam ik ten val en liep ik een knieblessure op. Ik moest vier weken van de fiets blijven en dat is hard, want opnieuw moet je vechten om terug te komen en er waren twijfels, ook bij mij. Gelukkig bleef mijn familie en mijn naasten in mij geloven en gaven ze me vertrouwen. Ik draag deze ook op aan één van mijn beste vrienden, die de voorbije winter is overleden, dit was een overwinning voor hem. Iedereen zei na mijn ongeval: "het is voorbij, hij komt nooit terug. Maar ik antwoordde: 'neen, ik ben niet klaar, ik moet nog minstens één echt grote overwinning behalen voor hem'. Zijn naam is Jorg en hij was mijn tweede vader. Het was een vreselijk ongeluk en een enorm verlies. Ik ben zo blij dit voor hem te kunnen doen. Er was geen manier om het met meer dramatiek, mooier en meer fantastisch te doen. Ik ben helemaal overmand door emoties."

.

bron: Belga