"Horrorfilms zijn een metafoor van de maatschappij"
Met deze film ga je de buitenaardse invasietoer op. Wat zijn je referenties of grootste invloeden in dit genre?
Kiyoshi Kurosawa: "Als kleine jongen keek ik veel kaiju eiga (monsterfilms), die lieten een diepe indruk na. Vooral die van Itshiro Honda (de cultregisseur van de in Japan immens populaire Godzilla-saga), de echte meester van het genre. Hij heeft ook horrorfilms gemaakt. Een andere grote invloed waren Amerikaanse films zoals ‘Invasion of The Body Snatchers (Don Siegel, 1956). Ik zag eerst de remake van Philip Kaufman uit 1978, pas later de originele versie. Ook daarvan was ik zwaar onder de indruk."
Die films exploiteerden vaak de angsten van de samenleving in die tijd, zoals een kernoorlog. Doet jouw film dat ook?
«Dat is inderdaad eigen aan monsterfilms. Ze weerspiegelen de angsten en hoop van een samenleving op een bepaald moment. De film van Don Siegel kwam uit in de fifties, midden in de Koude Oorlog. Alle films uit die periode dragen daar de sporen van. Mijn films worden ook beïnvloed door de actualiteit. Via het thema van de buitenaardse invasie praat ik over de angsten van de Japanse samenleving. Mensen zijn bang voor een grote oorlog en die angst neemt alsmaar toe.»
In je film worden mensen die overvallen worden door de aliens een nieuwe persoon. Ze beginnen in zekere zin weer van nul. Denk je daar soms aan?
"Het is een droom van mij: net als een computer mijn systeem resetten (lacht). De souvenirs en bestanden bewaren, maar alles wat oppervlakkig is en wat ik niet meer gebruik uitwissen. Ik vind dat een leuke gedachte. Maar zou ik dan nog mezelf zijn? Dat is de grote vraag van deze film."
Het verhaal is een adaptatie van een theaterstuk. Wat heb je eraan veranderd?
"Het is de eerste keer dat ik een theaterstuk verfilm. Dat was een echte uitdaging. De tijdsverhouding in theater is bijvoorbeeld anders dan in de cinema. Sommige dialogen werken dus niet. Ik heb veel moeten herschrijven. Maar aan het koppel dat centraal staat, Narumi en Shinji, heb ik niets veranderd. Ik heb wel de rol van de journalist, Sakurai, verder uitgewerkt. Vooral in de tweede helft van de film. En ik heb ook het einde onder handen genomen door er extra scènes aan toe te voegen. Het theaterstuk liet enkele vragen open. Ik beantwoord die."
Vertel eens iets over de speciale lichteffecten die je gebruikt hebt voor de aliens?
"Dat was gewoon een goedkope manier om special effects te gebruiken (lacht). Zoals ik al zei, het was een uitdaging om een theaterstuk te verfilmen omdat het twee verschillende werelden zijn. Het lichtspel is een oplossing die ik vond om het stuk aan te passen aan de cinemataal. En het geeft de film ook een komisch, humoristisch kantje. Ook al neigt hij meer naar drama."
Elli Mastorou