'Borg/McEnroe': clash der tegenpolen

De leden van ABBA? Zlatan Ibrahimovic? Ingrid Bergman? Greta Garbo? De kok van de Muppet Show? Je moet al diep nadenken om een Zweed te vinden die zoveel internationale faam verzameld heeft als Björn Borg. Acteur Sverrir Guðnason was dan ook begrijpelijk nerveus toen hij de job aanvaardde om de tennislegende te spelen in het sportdrama ‘Borg/McEnroe'. Ook al komt hij oorspronkelijk niet uit Zweden.
door
Liesbeth
Leestijd 4 min.

Sverrir Guðnason: "Ik ben wel geboren in Lund, in het zuiden van Zweden, maar mijn ouders zijn al snel teruggekeerd naar IJsland. Ik heb dan tot mijn 12de in Reykjavík gewoond, alvorens terug te keren naar Zweden. Het neemt niet weg dat ik heel goed wist hoe belangrijk het was om de bal niet mis te slaan met deze rol. Björn Borg is een levende legende in Zweden. Als ik dit verknalde, zou mijn carrière waarschijnlijk om zeep zijn. (lacht) Ik heb dus geprobeerd om daar vooral niet veel aan te denken."

Heb je lang geaarzeld voor je ja zei?

"Toch wel. Ik ben nooit een grote tennisfan geweest. Maar ik raakte geïntrigeerd door de figuur van Björn Borg toen ik oude persconferenties van hem bekeek. Uiterlijk was hij heel kalm, maar hij had vaak een soort angst in zijn ogen, alsof hij liever ergens compleet anders zou zijn. Borg was ook extreem beroemd in de late jaren 70, een echte rockster. Hij was even bekend als de paus of Michael Jackson. Wat veel mensen echter vergeten, is dat hij piepjong was. Hij won Roland Garros op zijn 18de, Wimbledon op zijn 20ste. En hij heeft zijn racket aan de wilgen gehangen toen hij amper 26 was. De naam Borg roept het beeld op van een grote sterke man, maar in werkelijkheid was hij nog een kind. Het moet vreselijk geweest zijn om op die leeftijd voortdurend in het oog van die mediastorm te staan."

Heb je hem ontmoet?

"Ja, bij de première. Hij is wel langsgekomen op de set omdat zijn zoon Leo een van de jongere versies van Björn Borg speelt in de flashbacks, maar ik had beslist dat ik hem niet wou ontmoeten voordat ik klaar was met de rol. Ik wou mezelf zo goed mogelijk concentreren op hoe hij toen was, en dus heb ik alle boeken gelezen en interviews gezien en wedstrijden bekeken. Het tennisveld was Borgs natuurlijke leefomgeving. Daar voelde hij zich pas in zijn element. Ik vond dat het makkelijker zou zijn om het personage samen te stellen op basis van die informatie en dan mijn eigen keuzes te maken. Ook al betekende het dat ik in bepaalde situaties dingen moest raden of verzinnen. Het enige wat telde, was dat het steek hield voor mezelf. Uiteindelijk zijn we wel dicht bij de waarheid geraakt, want toen Björn de film zag, was hij diep ontroerd."

Het mentale aspect was één zaak maar je hebt ook een hele fysieke transformatie doorgemaakt. Hoe heb je het aangepakt?

"Ik heb gelukkig veel steun gekregen van de mensen van de productie. Ik kreeg meer dan een half jaar om me voor te bereiden. Ze gaven me een tenniscoach die elke dag twee uur op het terrein stond met mij, een persoonlijke trainer om mijn lichaam in de juiste conditie te krijgen, zeven keer per dag een precies samengestelde maaltijd, noem maar op. Het was een full-time job om in vorm te geraken maar het was absoluut noodzakelijk. Zonder die voorbereiding en de harde training was het me nooit gelukt om de rol te spelen. Aan het eind had ik echt de indruk dat ik een atleet was, en zo had ik me nog nooit gevoeld."

Genoot je van dat gevoel of voelt het onnatuurlijk?

"Het is tegennatuurlijk om 17 uur per week te trainen en al die maaltijden te eten. Maar tegelijk voelde ik me perfect gelukkig. Je hebt echt geen enkele donkere gedachte in je hoofd als je lichaam zo in vorm is. Als je 's avonds in bed kruipt, denk je enkel aan aangename dingen. Ik vond het geweldig. Gewoonlijk heb ik stevige allergieën in de lente maar daar heb ik dit jaar niets van gemerkt. Gewoon omdat ik zoveel lichaamsbeweging had en geen suiker en graan at."

Welk niveau haal je nu op een tennisveld?

"Niet het niveau van Björn Borg, kan ik je verzekeren. (lacht) Maar ik kan aardig mijn streng trekken. Ik zou er graag mee doorgaan. Het zou fijn zijn als ik elke week een wedstrijdje kon spelen. Puur als hobby. Ik ben niet goed genoeg om het competitief te doen. Bovendien heb ik de stijl van iemand uit de jaren 70 of 80. (grijnst) Ik speel echt beter met een houten racket en ik gebruik nog steeds de typische backhand van Borg."

Tennis was jouw ding niet voor je deze film maakte, zei je daarnet. Beoefende je een andere sport in IJsland?

"Als kind deed ik IJslands worstelen. ‘Glíma' heet het. Het is de traditionele nationale sport. De Vikings deden het al. Je kunt het vergelijken met sumo, maar dan met dunne mannen. (lacht) Je draagt smalle leren riemen op je kleren en daaraan kun je je tegenstander dan vastgrijpen. Ik ben drie keer kampioen van Reykjavík geworden, van mijn 9de tot mijn 11de. Nationaal kampioen van IJsland ben ik nooit geworden, want op het platteland woonden er jongens die elke dag havermout aten. Die veegden telkens probleemloos de vloer aan met mij."

Ruben Nollet