Eric Giacometti: "Largo Winch heeft ook een donkere kant"
Waar mag je vooral niet aankomen als je een personage als Largo Winch overneemt?
Eric Giacometti: “Aan zijn DNA. Dat berust op een fundamentele dubbelzinnigheid: een rebelse miljardair. Je blijft dus af van de held en van het imperium. Largo Winch is geen loser, maar hij heeft misschien wel een donkere kant.”
Je mag dus wel spelen met die ambiguïteit?
“Absoluut. Maar Jean Van Hamme heeft dat al gedaan. Ik heb geluk ten opzichte van de scenaristen die XIII overnamen, bijvoorbeeld. Mijn held is al psychologisch rijk en uitermate modern. Hij dateert dan wel uit 1976, maar anno 2017 heeft hij het over offshoring, belastingparadijzen en andersglobalisme. Largo Winch heeft meer dan ooit zijn plaats. Voor dit nieuwe album wist ik meteen dat ik niet terug wou naar de benauwende sfeer van het laatste tweeluik, dat prachtig in beeld gebracht werd door Philippe Francq.”
Dus laat je Largo op reis gaan…
“Ik wil de lezer laten ontsnappen. Toen ik als kind in de Parijse banlieue woonde, gaven strips me de kans de grijze lucht te ontvluchten.”
Je schept er ook genoegen in zijn imago van verleider te bekladden. Hij wordt zowaar afgescheept…
“Het is zijn eerste blauwtje! Misschien wou ik onbewust wel dat de held die ik zo bewonder er eentje liep net zoals ik… Ik vond het vooral leuk om een nieuw aspect van zijn relaties met vrouwen te verkennen. De ladykiller kenden we al. Maar ik begin na het tweeluik waarin hij verliefd werd op de jonge Saïdée. Ze werd vermoord en hij wil haar wreken. Da's een interessante piste.”
Zo'n reeks overnemen, is een offer you can't refuse?
“Toen Philippe het me voorstelde, was ik blij en bang tegelijk. Maar zo'n aanbod kan je niet afslaan. Ik schrijf al mijn hele carrière thrillers (hij schrijft samen met Jacques Ravenne de avonturen van de Franse inspecteur Antoine Marcas). Ik heb Largo dus niet nodig om bekend te worden. En bovendien ben ik een beginneling in de stripwereld. Ik moet me dus niet vergelijken met Jean Van Hamme. Ik maak gewoon een kinderdroom waar.”
Is het moeilijk om financiële onderwerpen in stripvorm uit te leggen?
“Op zich wel. Maar ik heb lang als journalist gewerkt voor Le Parisien. Als eindredacteur moest ik vaak heel technische, complexe stukken van collega's nalezen. Omdat ik ze moest begrijpen, wist ik precies hoe hoog de lat mocht zijn. Nu moet ik bovendien een evenwicht vinden met de actiescènes. Het is niet de bedoeling die financiële aspecten tot in de kleinste details te beschrijven, maar het moet wel geloofwaardig zijn.”
Nicolas Naizy