Buurman: "We zijn ons buikgevoel verloren"

Geert Verdickt: "Het is zeker een nieuwe stap binnen mijn muzikale spectrum en het is een kant die ik eerder nog niet verkend heb. Je kan ‘Dans & Dwaal' zien als de missing link tussen ons debuut ‘Rocky Komt Altijd', opvolger ‘Mount Everest' en het meer intieme, naar theater lonkende ‘De kus in ruil voor een koninkrijk'. Het is een nieuwe kleur en ik omarm ze gretig. Kijk naar de wereld en je hebt redenen genoeg om angstig weg te kruipen maar daar wil ik niet aan toegeven. Ik maak liever een dansbare vuist met een hoopgevende boodschap. Het mag naïef klinken maar voor mij is het de enige weg die werkt."

Mooi ook hoe tekst en muziek binnen die context naar elkaar zijn toegegroeid.

"Ik werk hard en nauwgezet aan mijn teksten. Elk woord is belangrijk. Een zin moet er staan. Het juiste ritme, de juiste sfeer... Wanneer dat allemaal samenvalt met de muziek ben je als songschrijver een gelukkig mens. Die nieuwe kleur is trouwens naar de hoes doorgetrokken. Je ziet mijn hoofd tegen de skyline van een fictieve wereldstad en ik kijk naar iets helder, iets dat hoop en vertrouwen uitstraalt. We hebben ook gekozen voor turquoise en goud, kleuren waar je vrolijk van wordt."

Hoe anders ze ook is dan vorig werk, ‘Dans & Dwaal' klinkt nog steeds onmiskenbaar als Buurman.

"Mijn DNA als songschrijver blijft natuurlijk intact. Mijn teksten blijven zeer filmisch en zijn altijd bepalend voor de sfeer. Ik wist ook heel goed waar ik heen wilde met bepaalde zinnen of woorden. Ik was me veel sneller bewust van de wending die ik wilde nemen en welk gevoel ik er in wilde steken. Het is de vierde plaat en dan heb je al de nodige ervaring opgedaan onderweg. Het zijn ook bijzondere tijden. Kijk maar eens goed om je heen en je loopt als het ware verloren in een woud van inspiratie. Door al een tijdje bezig te zijn, kan je ook veel beter afbakenen. Iemand zei me ooit dat alle platen die je maakt eigenlijk één lang verhaal vormen. En dan kan je zonder moeite met nieuwe kleuren werken. Ik ben trouwens al bezig met de volgende plaat en dat stelt me gerust."

De ‘dans' in de titel geeft al een deel van de sfeer weer, maar waar staat ‘dwaal' in jouw hoofd dan voor?

"Met ‘dwaal' doel ik op dat heerlijke gevoel dat je jezelf kan verliezen in een stad. Wanneer ik bijvoorbeeld 's nachts terugkom van een optreden of ben weggeweest met vrienden stop ik in Brussel en loop ik rond om te kijken naar wat er zich afspeelt. Het hectische leven van overdag slaapt even en je ziet enkel mensen die daadwerkelijk op dat moment in de stad willen zijn, al dan niet met een goede reden. Zeer inspirerend. Ik drijf dan op mijn gedachten en zwerf rond zonder een specifieke bestemming. Ik dwaal in de stad maar evengoed in mijn gedachten en stel me open voor allerlei ideeën. Ook tijdens het zwemmen kom ik in een andere state of mind. De ritmiek van even boven water en dan weer onder zorgt voor een trance waarin bepaalde zinnen plots in hun plooi vallen. Het is ook belangrijk dat je openstaat voor dingen die je overkomen en dat je die toelaat. Durf dingen laten gebeuren, ook al voelt het aanvankelijk zeer vreemd of onwennig aan. Ik probeer elke dag met een open geest in het leven te staan en dat helpt me als documentairemaker, muzikant of tekstschrijver."

Een nieuwe platenfirma en met Jeroen Swinnen (cfr. Daan, Novastar, Vive La Fête...) ook een nieuwe producer...

"We zochten een frisse wind, een nieuwe horizon en Jo (Francken, producer van de drie vorige, red.) zag dat ook meteen zitten. Zo kwamen we in contact met Jeroen en het klikte meteen. Jeroen is een bijzonder enthousiaste mens die je voortdurend aanmoedigt in de studio en je daar echt laat openbloeien. Je kan werkelijk alle kanten verkennen en hij zorgt dan voor de stabiliteit binnen die zee aan opties. (lachend) Ik had soms de indruk dat het allemaal te vlot ging. Soms klonk het in mijn oren zo fris dat ik er zelf van versteld stond. Dat is echt een heerlijk gevoel. We kunnen nu moeiteloos van een theater naar een festivalweide wandelen en op beide podia overeind blijven. Het oeuvre is groter geworden. ‘Rocky...' was de romantiek van de eerste keer. Je kon alleen maar winnen daar er nog niets was. Het was film met je ogen dicht. Op ‘Mount Everest' was het bij momenten zwaar klimmen om de top te bereiken. Alles was ook wat meer beredeneerd geworden en de twijfel wandelt dan wel eens binnen. ‘De kus...' koos voor de intiemere weg en nu zijn we weer ergens anders."

Wijst een songtitel als ‘Intuïtiviteit' op het feit dat je ook meer en meer je buikgevoel vertrouwt?

"Absoluut en ik vind dat we de laatste decennia heel wat van dat buikgevoel verloren zijn. Alles wordt veel te veel overdacht en dat is een rem op de verbeelding. Leer vertrouwen op je intuïtie en er gaat een nieuwe wereld voor je open. Ik verwijs hierbij opnieuw naar het dwalen."

Ben je intens gelukkig wanneer je bijvoorbeeld op een heerlijk woord als ‘paardenmolenkinderen' botst?

"Mooi dat je dat woord er uitpikt. Je zit in een schrijfproces en dan kan je urenlang naar een woord of een zin zoeken. Maar plots valt er dan een woord als ‘paardenmolenkinderen' uit de lucht en is je dag goed. Vol verwondering probeer je te achterhalen waar zo'n woord vandaan komt, maar dan moet je toegeven dat je sommige dingen niet kan zoeken. Die kan je alleen maar vinden of tegenkomen wanneer je – opnieuw – dwaalt. Die woorden vinden jou. Heerlijk, niet?"

Dirk Fryns

‘Dans & Dwaal' is uit bij N.E.W.S.. Buurman speelt op 19/10 in de AB in Brussel.