Pendelaar Jeroen: "Dankzij mijn zware periode heb ik leren praten met mensen over mijn problemen"

Elke week grijpt Metro een pendelaar bij de kraag voor een kort gesprek. Achter elke anonieme reiziger schuilt immers een verrassende persoonlijkheid. Deze week is het de beurt aan Jeroen De Plancke, een 29-jarige fotograaf.

ZICHT

De mooiste plek die ik in mijn leven al gezien heb, bevindt zich in Sicilië. Toen we daar op reis waren, huurden we een huisje in een vallei. Elke ochtend stond ik op om bij zonsopgang te gaan bewonderen hoe het meer beneden oranje kleurde. De natuur betekent mijn vrijheid. Als ik met mijn hond over het strand kan dwalen, kijkend naar de golven van de zee, dan kan ik even al mijn zorgen vergeten.

GEHOOR

Ik zou geen dag zonder muziek kunnen. Telkens als ik mijn foto's bewerk, luister ik naar rustige liedjes op de achtergrond. Mijn lievelingsartiest is Ben Howard, omdat ik mijzelf herken in al zijn nummers. Ik hou van zowel zijn ritmische opgewekte liedjes als van zijn zachtere muziek. Bovendien is hij live ook heel goed.

SMAAK

Vroeger was ik heel zwijgzaam, omdat ik op school altijd als het buitenbeentje werd beschouwd. Wat begon bij ‘er niet bij horen' draaide al snel uit op ‘gepest worden', dus heb ik best een donkere jeugd gekend. Dankzij die zware periode heb ik wel leren praten met mensen over mijn problemen. Nu bekijk het leven positief, en ga ik door met de dingen die mij gelukkig maken.

REUK

Niets kan tippen aan de geur die je neus binnendringt als je na een zware regenbui gaat wandelen in het bos. De geur van oude foto's doet me dan weer denken aan de bezoekjes die ik bracht aan mijn grootouders toen ze nog leefden. Elke keer opnieuw keken we samen naar foto's in de koekentrommel, en kreeg ik telkens dezelfde bijhorende uitleg over hoe het er vroeger allemaal aan toe ging.

TAST

Ik voel graag aan alles wat van de natuur komt. Dat gaat van het zand aan de zee tot de bladeren in het bos. Het liefst van al streel ik zachte dingen, zoals de vacht van een hond of een kat. Daarbuiten zit ik heel graag in een oldtimer omdat ik gefascineerd ben door de nostalgische vormen.

ZESDE ZINTUIG

Ik heb een heel eigen fotografische kijk op de wereld. Soms zet ik plots mijn auto op de meest bizarre plaats aan de kant van de weg om een foto te kunnen nemen voor het moment alweer weg is na enkele seconden. In een volgend leven wil ik het liefst terugkeren als roofvogel, zodat ik dwalen over de bergen en eindeloos kan genieten van het uitzicht.

Tekst en foto Charlotte De Cort