Jef Neve over zijn nieuwste pianoplaat: "Een compositie instuderen is een soort bandwerk"

Het komt wel mooi binnen wanneer je platenbaas laat weten dat je net je beste plaat ooit hebt gemaakt, niet? Of was hij gewoon in een zeer milde bui om je aanraking met vier decennia op deze planeet wat te verzachten?

Jef Neve: (lachend) "Het is zijn job om een artiest moed in te spreken en elke nieuwe plaat moet per definitie de beste zijn. Maar hij meende het echt en dat doet plezier. Ik stel mezelf voortdurend in vraag om beter te kunnen worden. En een schouderklopje kan deugd doen, al is het maar door de energie die je er van krijgt om dapper verder te doen. Ik had ook niet veel tijd om na te denken over deze plaat. Mijn soloalbum ‘One' dateert van drie jaar geleden en heeft echt voor een overvolle agenda gezorgd in binnen- en buitenland. Veel concerten in Europa maar evengoed in Afrika, Azië of Zuid-Amerika. Het zijn zeer rijke jaren geweest met heel wat onvergetelijke ervaringen. Voeg daar nog wat opdrachten bij voor fictiereeksen zoals ‘In Flanders Fields' en nu recent de soundtrack voor Hilde Van Mieghem's ‘Sprakeloos' en je beseft dat er amper tijd was om een bepaald concept uit te werken. Ik heb heel veel onderweg geschreven, goed beseffend dat ik in begin dit jaar zou beginnen opnemen."

Door de indrukken die je onderweg opdoet, komt er waarschijnlijk ook veel binnen.

"Absoluut. Je geest staat voortdurend open en op een gegeven moment had ik een twintigtal songs, de ene al wat beter uitgewerkt dan de andere. Ik heb dan verschillende speellijsten gemaakt met die demo's en ze beluisterd tijdens het lopen. Ik heb vorig jaar een marathon gelopen en blijf ook nu nog veel trainen. Uren en uren heb ik met die songs in mijn oren gelopen en tegen november had ik tien nummers geselecteerd en zijn er daarna nog twee bijgekomen. Ik liep ook altijd dezelfde route en liet me keer op keer verwonderen door de natuur die me omringde. Mijn zintuigen werkten anders en ik zag veel meer. Of het nu insecten, eenden of een vos waren, alles kwam binnen via een gezonde verwondering. De demo's werden de soundtrack van mijn route en zo kreeg de plaat zijn uiteindelijke vorm."

Het lijkt wel alsof je verschillende disciplines als muzikant en componist zich verbinden op ‘Spirit Control'. De manier waarop je klassieke achtergrond verbroedert met jazz en ook ruimte laat voor elektronica of meer popgerichte invalshoeken dwingt respect af.

"Het doet me plezier dat je het zo aanvoelt. Ik heb er geen echte verklaring voor maar het heeft ongetwijfeld te maken met het feit dat ik me goed in mijn vel voel. Vandaar ook de titel ‘Spirit Control'. De gedachte dat mijn geest eindelijk doet wat ik wil, dat ik mijn leven zelf in een bepaalde richting kan leiden en daarbinnen een heerlijk gevoel van vrijheid ervaar. Ik ben gelukkig getrouwd met Andy – zelf een saxofonist die vooral met hedendaagse muziek bezig is - en heb een eigen studio in Deurle waarin ik urenlang ongestoord kan werken. Ik kan het niet ontkennen, het leven lacht me op dit moment echt toe en daar moet ik enorm dankbaar om zijn. Veertig worden is best een mijlpaal in het leven van een mens maar ik heb het gevoel dat het beste nog moet komen. En ik kan zonder probleem aanvaarden waar ik nu sta. Een geruststellende tevredenheid en de mogelijkheid om je energie meer te focussen. Ik wilde van alles geproefd hebben en liever meer dan minder. Die urgentie is nu weg en dat helpt."

Naast jezelf op piano doe je nu ook beroep op drummer en ‘elektronicamanipulator' Jens Bouttery, bassist en cellist Lennart Heyndels en een strijkkwartet.

"Het mocht iets meer zijn dan op ‘One'. Door soundtracks te maken voor fictiereeksen en films krijgen sommige songs ook een meer filmisch karakter en kan je met allerlei sferen beginnen experimenteren. Ik heb als een monnik mijn kleine bijbel geschreven voor deze plaat. Noot per noot heb ik opgetekend en geoefend tot ik voelde dat het juist zat. Ik heb de arrangementen haarfijn uitgeschreven en in mijn hoofd hoorde ik hoe het allemaal zou kunnen klinken. Al heeft de realiteit de verwachtingen best wel overtroffen want eens je beroep doet op rasmuzikanten om je composities te spelen, krijgen die sowieso een tweede leven. En wanneer ze live worden gespeeld, komen ze ook weer in een andere dimensie terecht. Ik hoop echt dat mensen zich zullen laten meeslepen door de songs op ‘Spirit Control' en ik ze kan meezuigen in een wereld die even een andere realiteit oproept. (lachend) Wat een fantastisch medium is muziek toch, niet? Vreemd dat het vaak zo stiefmoederlijk wordt behandeld. Dat politici alle tijd krijgen om iets te vertellen in een talk show en de band amper een minuut of twee krijgt om een song te spelen. Er zou meer geld moeten vrijgemaakt worden voor muzikale vorming en beleving. Beeld je maar eens een wereld in zonder muziek."

‘The search for perfection is to live here in hell' zingt Sting in ‘Consider Me Gone' dat op zijn solodebuut ‘The Dream of the Blue Turtles' stond. Kan jij nu makkelijker loslaten en de imperfectie een plaats geven?

"Dat lukt steeds beter. Ik kan best nog gefrustreerd mijn pianoklep dichtklappen wanneer ik iets niet onder de knie krijg. Ik wil iets kunnen en beheersen, maar tegelijkertijd kan ik ook makkelijk loslaten. Mijn omgeving is veel meer perfectionistisch ingesteld en dat helpt. Ik smijt me in een avontuur, stop er alle energie in maar aan de eindmeet heb ik de neiging om af te stappen. Dan blijken bepaalde details niet meer zo belangrijk en geeft er iemand me gelukkig net op tijd een schop onder mijn kont om die eindmeet met opgeheven hoofd te halen. (lachend) Je zou het me niet aangeven. Een compositie schrijven, heerlijk gewoon. Maar die dan moeten instuderen, een strijd. Dan is alle artistieke meerwaarde weg en wordt het eerder een soort bandwerk. Net daarom wilde ik ook geen concertpianist worden. Laat een ander maar twee jaar van zijn of haar leven vergooien om de derde van Rachmaninov juist te kunnen spelen. Ik zal mijn energie wel in mijn eigen platen en songs steken. Lui ben ik zeker niet en (lachend) eerlijk gezegd zou mijn ego het toch niet verdragen wanneer ik iets onafgewerkt naar buiten zou brengen."

Dirk Fryns

Jef Neve speelt op 28/03 in de AB te Brussel en op 31/03 in De Roma in Antwerpen.