Michael Keaton over The Founder: "De wereld is een reusachtige mall"

Sinds zijn ijzersterke comeback in ‘Birdman' is Michael Keaton niet te stoppen. Op zijn 65ste is het pensioen van de ex-Batman nog lang niet in zicht. Na het Oscarwinnende ‘Spotlight' en in afwachting van zijn rol als de slechterik Vulture in de nieuwe Spiderman, kruipt Keaton op briljante en meedogenloze wijze in de huid van Ray Kroc. Ray wie? De ondernemer die vijftig jaar geleden succes rook in een klein, familiaal fastfoodrestaurantje met de naam McDonald's. Een biopic, met of zonder frietjes?
door
Mare
Leestijd 4 min.

Ray Kroc is een fascinerende maar allesbehalve sympathieke man. Was je bang om zo'n personage te vertolken?

Michael Keaton: "Helemaal niet. Ik vond het juist een heel interessant verhaal. Ik wou hem niet sympathiek doen overkomen, want ik wou de waarheid geen geweld aandoen. Dat zou het minder interessant gemaakt hebben. John (John Lee Hancock, de regisseur, red.) dacht er net zo over."

Wat hoop je dat de kijkers onthouden van deze film?

"Ik hoop gewoon dat ze hem leuk vinden. That's it. Het is wel interessant om te zien hoe de discussies oplaaien bij de mensen die hem al gezien hebben. Ik heb heel interessante feedback en vragen gekregen. Mensen benaderen het personage op meer manieren dan ik had gedacht."

McDonald's is van een familiebedrijfje uitgegroeid tot een wereldwijd imperium en heeft heel wat deuren geopend voor andere bedrijven. Het begin van de globalisering.

"Ja. Helaas is de wereld vandaag één grote shoppingmall. Da's de keerzijde van de medaille. Maar destijds zorgde het fenomeen er ook voor dat mensen met een bescheiden inkomen zich meer konden veroorloven."

In tegenstelling tot Ray Kroc hadden de broers McDonald vrij conservatieve waarden: gezin, tradities… Alleen al het idee van een partnership met Coca-Cola vonden ze absurd. Het tegenovergestelde van de hedendaagse multinational. Denk je dat die waarden achterhaald zijn?

"Niet altijd. Ik ben ervan overtuigd dat Howard Schulz, de CEO van Starbucks, oprecht begaan is met zijn klanten. Ik ken mensen die voor hem gewerkt hebben en ik vind het een indrukwekkend bedrijf. Ook Ray Kroc was gehecht aan zijn klanten. Hij wou hen een goede service bieden, een proper restaurant…"

Begrijp je zijn ambities?

"Absoluut. Ik bewonder zijn ambitie en werklust. Hij heeft afgezien, maar heeft doorgebeten terwijl iedereen rond hem opgaf."

Heb jij diezelfde ambitie als acteur?

"Je kan niet succesvol zijn zonder hard te werken. Sommigen maken het per toeval en met wat geluk, maar dat soort succes blijft nooit lang duren."

Ray Kroc is een businessman die tot alles in staat is om te slagen. Een beetje zoals de nieuwe Amerikaanse president...

"Hij is ook een businessman, ja. Maar het grote verschil tussen beiden is dat Ray Kroc met niets is begonnen. Hij had geen geld en is volledig selfmade. Trump heeft van bij de start veel geld gekregen. Da's een enorm voordeel. Ik heb zijn campagne gevolgd, vooral in Pennsylvania en Ohio, vanwaar mijn familie is. Ik heb gezien hoe mensen er reageerden op Clinton en op Trump, en ik dacht: We hangen eraan. Hij heeft dat begrepen, zij niet. Ik weet niet of Trump zich echt bekommert om de mensen. Misschien doet hij gewoon alsof. Maar misschien raakt het hem echt. Hij heeft vooral kwetsbare mensen gezien. Een kans. En die heeft hij gegrepen. Een beetje zoals Ray Kroc."

Als Trump zegt ‘Make America great again', over welk Amerika heeft hij het dan? Dat van de jaren 50, zoals in deze film?

"Persoonlijk heb ik het gevoel dat hij Amerika weer blank wil maken. Uit angst. Angst om de dingen te zien veranderen. Angst om de wereld te zien zoals die werkelijk is. De wereld is bruin, zwart, van alle kleuren en alle culturen. Zo simpel is het. Als het dus echt slecht gaat, zien we binnen vier jaar de petjes met ‘Make America great again' weer opduiken (lacht). Om vier jaar terug in de tijd te reizen, voor hij aan de macht kwam. Hou ze dus nog wat bij, ze zullen nog van pas komen."

Ben je bang voor de toekomst?

"Ik ben bang dat de mensen zich gaan aanpassen en dingen gaan aanvaarden die onaanvaardbaar zijn. Dat ze genoegen nemen met de dingen zoals ze zijn."

Hoe vecht je daartegen?

"Door te volharden, zoals Ray. Door actief te zijn, je stem te laten horen, niet los te laten… Dat impliceert iedereen, maar vooral mensen onder de veertig. Zij moeten volhouden."

En hoe doe jij dat?

"Ik laat mijn mening horen op de sociale media, over dingen die me nauw aan het hart liggen, zoals rassenkwesties of het milieu. Mijn vrienden en ik houden onze ogen goed open. We proberen te zien wie de volgende potentiële kandidaat is."

Elli Mastorou.