Emma Stone en Damien Chazelle over Oscarfavoriet 'La La Land'

Maak kennis met Damien Chazelle, de miracle man van Hollywood: nauwelijks 32 en al drie Oscars op zijn naam. Die won hij op zijn 29e met ‘Whiplash': een klein filmpje van drie miljoen dollar – drie keer niets, naar Amerikaanse normen – over de ongezonde relatie tussen een getalenteerde jazzdrummer en zijn psychopathische leraar. Dat Chazelle enkele jaren later de wereld zou veroveren met een musical, had niemand toen durven voorspellen. Meer zelfs: het mag een wonder heten dat ‘La La Land' überhaupt gemaakt kon worden, in deze tijden van sequels, remakes en reboots. "Het is vandaag moeilijker dan ooit om originele projecten gefinancierd te krijgen, laat staan originele musicals", lacht Chazelle. "Ik probeerde het scenario al meer dan zes jaar verkocht te krijgen, maar niemand wou het risico nemen. Het succes van ‘Whiplash' heeft daar gelukkig verandering in gebracht."

Tussen oud en nieuw

‘La La Land' is een modern verhaal in een vintage jasje: de vorm herinnert aan musicals uit vervlogen tijden, met grootse, in warme kleuren gedrenkte zang- en dansnummers. Niet toevallig, vertelt Chazelle: "Tijdens de voorbereiding bracht ik de cast en crew elke week samen om naar een oude klassieker te kijken. ‘Singin' in the Rain', ‘Les Parapluies de Cherbourg', ‘The Band Wagon'... Uit die films kan je veel leren." Toch is ‘La La Land' geen pure hommage. "Het heeft geen zin om vandaag nog zo'n old-school musical te maken, want je kan toch niet aan het origineel tippen. Daarom wilde ik een evenwicht vinden tussen oud en nieuw. Het moest absoluut ook een film worden over vandaag. Over emoties die herkenbaar zijn voor iedereen – of je nu van musicals houdt of niet. (lacht)"

Centraal staan Mia en Sebastian, een actrice en een jazzmuzikant die branden van verlangen voor mekaar, maar ook van ambitie. Die combinatie zorgt voor problemen. "De film gaat over iets dat ik als artiest zelf heel goed ken: de worsteling om een evenwicht te vinden tussen kunst produceren – meestal een heel individuele bezigheid – en een relatie onderhouden – per definitie iets dat je met zijn tweeën moet doen." De tol van de kunst dus, precies wat Chazelle ook al in ‘Whiplash' verkende. "Juist! Beide films zijn keerzijdes van dezelfde medaille. Maar ‘La La Land' laat wel iets meer ruimte voor hoop, denk ik. (lacht)"

Het trucje met de handen

Zingen, dansen, acteren en ondertussen ook nog blijven ademen. Het is geen evidente combinatie, ondervond actrice Emma Stone: "Ken je dat trucje waarbij je met één hand cirkels maakt op je buik, en met de andere op je hoofd klopt? Zo voelde deze film voor mij. (lacht) Ik was op voorhand doodsbang. Maar ik vond het ook een bijzondere uitdaging. En heerlijk om te doen! Als je een hevige emotie voelt, wil je soms gewoon in zingen uitbarsten – wel, bij deze film mocht dat."

Stone had bovendien al ervaring met zingend acteren. "Ik ben al heel mijn leven fan van musicals, en als kind speelde ik ook al mee in producties voor het jeugdtheater." Meer zelfs, Stone stampte als negenjarig meisje een eigen band uit de grond. "We heetten ‘Da Girlz', stoer he? (lacht) Maar eerlijk gezegd: onze band bestond alleen in onze fantasie... In het vijfde leerjaar speelde ik wel fluit in het schoolorkest, telt dat ook?" Over haar zangstem is Stone onzeker. "Ik ben niet zo toonvast. Ik heb dus veel moeten trainen voor ‘La La Land'."

Chazelle beaamt: "De acteurs hebben keihard gewerkt. Ryan Gosling kon geen piano spelen, wat wel lastig is als je een jazzpianist moet vertolken. (lacht) Hij heeft dus drie maanden intensieve lessen gevolgd. Voor de dansnummers hebben Emma en Ryan heel veel geoefend met een choreograaf. Ze moesten die echt honderd procent onder de knie hebben, want vaak namen we ze op in één lange take. Dan kan je je niet verstoppen. Het was een enorme uitdaging, maar ze hebben die helemaal omarmd."

Vernederden beschaamd

Acteur zijn, je moet er wat voor over hebben. En dat is ook precies wat deze film toont. Stones personage Mia schuimt castings af, om meestal na twee zinnen het deksel keihard op de neus te krijgen. Zou een grote Hollywoodster als zij ook ooit zo begonnen zijn? "Reken maar. Ik herinner me een pak audities die niet goed gingen, en zelfs een paar die ronduit vernederend of beschamend waren. Na afloop zat ik soms in een hoekje te huilen. Maar weet je, zelfs dat heeft zo zijn voordelen: je wordt er weerbaar van. Je leert met mislukkingen omgaan. En dat kan alleen maar nuttig zijn, want ook al heb je – zoals ik – het geluk om als acteur aan de bak te komen, dan nog gaat het met pieken en dalen." Al moet Stone zich daar op dit moment niet te veel zorgen om maken: ‘La La Land' leverde haar al een Golden Globe op, en de kans dat daar binnenkort ook nog eens een Oscar bij komt, is zeer reëel...

Lieven Trio, @l_trio