Stage Team Belgium Lanzarote - Gouden medaille heeft het leven van Nafi Thiam niet veranderd
Drie maanden na haar gouden medaille op de Olympische Spelen blikte Nafi Thiam donderdag vanop Lanzarote, waar Team Belgium op stage is, terug op haar topprestatie. "Die gouden medaille heeft mijn leven niet veranderd", aldus de 22-jarige Thiam, die donderdag de Nationale Trofee voor Sportverdienste ontving. "Net als voor de Spelen verdeel ik mijn tijd tussen sporten en studeren", legt Thiam uit. Ze studeert geografie aan de universiteit van Luik. "Voor mij is op school alles hetzelfde gebleven. Ik heb felicitaties gekregen, maar het is niet dat ik de ster van de unief geworden ben. Gelukkig maar."
"Wat wel veranderd is sinds mijn gouden medaille, is dat ik op straat meer herkend word. Ik krijg ook meer aanvragen voor sportevents. Maar ik moet, zeker nu ik opnieuw lessen volg, keuzes maken. Het is onmogelijk om aan alle wedstrijden deel te nemen. Ik heb ook rust nodig."
Na de Memorial Van Damme nam Thiam vakantie. "Zoals alle atleten heb ik een pauze ingelast. Een maand rust is wel noodzakelijk. Mijn titel heeft ook niets aan mijn programma veranderd. In mijn voorbereiding op het seizoen zit ik perfect op schema."
Wat kan Thiam na een olympische gouden medaille nog motiveren. "Och, medailles hebben me nooit gemotiveerd. Wat ik wil is vooruitgang boeken, mijn limieten opzoeken. Ik denk dat ik nog beter kan en dat motiveert me."
Met haar nationaal record van 6.810 punten leverde Thiam in Rio de zestiende prestatie in de geschiedenis. Het wereldrecord van de Amerikaanse Jackie Joyner-Kersie is wel nog heel ver weg. Met 7.291 punten deed Joyner-Kersie in 1988 nog 481 punten beter dan Thiam. "Dat is enorm. Ik ben zelfs niet zeker dat ik ooit nog beter zal doen dan in Rio. Daar verbeterde ik immers vijf persoonlijke records. Zoiets gebeurt je niet te vaak. Het is ook niet mijn objectief om zo'n monument aan te vallen. Ik stel mijn doelen nooit te hoog. Zo kom je gestaag vooruit. Ik weet wat ik gerealiseerd heb. Maar ik heb er hard voor moeten werken. Soms denk ik dat de mensen dat niet beseffen. Ze willen alsmaar meer en beter, maar dat komt niet vanzelf."
In Rio toonde Thiam zich erg stressbestendig. "Dat ik na de eerste dag aan de leiding stond, heeft me niet extra belast. Ik heb de tweede dag met dezelfde ingesteldheid aangevat als de eerste. Ik was kalm en rustig en bleef me amuseren. Het heeft nooit door mijn hoofd gespeeld dat ik een medaille moest behalen."
Nafi Thiam had daarbij ook oog voor de rol van haar trainer Roger Lespagnard. "Het voornaamste werk gebeurt tijdens het jaar. Hij weet dat hij me tussen de proeven door met rust moet laten, en ook als ik me aan het opwarmen ben. Hij is daar om me raad te geven. Maar al hij het één keer zegt, volstaat dat voor mij, dan weet ik het wel. Als hij zich gaat herhalen, geeft dat stress. Tijdens alle proeven in Rio heeft hij me goede raad gegeven, behalve bij het speerwerpen. Het was immers van bij de eerste poging goed."
"De elleboogblessure die ik anderhalve maand voor de Spelen opliep, was ook mentaal zwaar. Ik voelde me niet goed. Het was mijn eerste blessure sinds 2009. Makkelijk was het niet, maar misschien heb ik er wel een voordeel uitgehaald, omdat ik me extra moest concentreren en zo niet aan de andere proeven kon denken. Het was een extra uitdaging."
Even leken de Spelen er na een valste start op de 100 meter horden meteen op te zitten voor Thiam. "Dat was wel even schrikken. Gelukkig is het goed afgelopen. Hoofddoel is nu het WK deze zomer in Londen. Deze winter doe ik wel wat vijfkampen, maar zonder me een reëel doel te stellen."
.
bron: Belga