Paralympische Spelen - Herstelde Marieke Vervoort is klaar om zaterdag te wheelen
Zaterdag komt Marieke Vervoort voor het eerst in actie op de Paralympische Spelen in Rio de Janeiro. Dan treedt de rolstoelatlete aan in de finale van de 400 meter in de categorie T52. Een week later volgt de 100 meter. Zoals bekend worden de Paralympische Spelen van Rio de laatste sportieve afspraak voor Marieke Vervoort, die aan een progressieve spierziekte lijdt. "Ik voel dat mijn lichaam het eigenlijk niet meer aankan. Het wheelen doe ik nog heel graag, maar tijdens de trainingen verlies ik vaak het bewustzijn omwille van de pijn. Mijn lichaam zegt: Stop ermee", aldus Vervoort.
Vervoort kende al enkele bange momenten in Rio, waar ze op haar eerste dag ter plaatse een tijdlang moest doorbrengen in een polikliniek. "Ik dacht nochtans dat ik de reis goed verteerd had. Na het ontbijt begon ik te braken, en dat hield maar niet op. Ik voelde me doodziek en had koorts, waarop de delegatiearts besliste dat ik naar de polikliniek moest gaan. Na een volledige dag daar en de nodige zware medicijnen kwam ik er dan toch bovenop", vervolgt Wielemie, vorig jaar in het Qatarese Doha goed voor drie wereldtitels.
Vervoort behaalde op de Paralympische Spelen van 2012 in Londen goud op de 100 meter en zilver op de 200 meter. Toen vocht ze telkens een duel uit met Michelle Stilwell, ook nu weer is de Canadese van de partij. "Ik heb haar niet meer gezien sinds 2013, toen ik door haar op het WK in Lyon aangereden werd en een zware schouderblessure opliep. Daarna postte ze op Facebook: 'Morgen opnieuw in actie, zonder die Belgische'. Verder heb ik niets meer van haar gehoord. Ik beschouw de races in Rio niet als een mogelijkheid tot revanche. Maar ik kijk er wel naar uit. Ik wil haar tonen dat ze me niet klein heeft gekregen."
De internationale aandacht voor Vervoort in Rio is enorm, en dat heeft veel te maken met haar standpunt ten opzichte van euthanasie. "Iedereen weet dat ik in 2008 mijn euthanasiepapieren in orde heb gebracht. Had ik die papieren niet gehad, dan had ik allang zelfmoord gepleegd", verduidelijkt Vervoort. "Ik hoop dat mijn dossier aantoont dat euthanasie voor rust kan zorgen en zelfs levensverlengend kan werken. En ik hoop dat dit andere landen inspireert om die wetgeving ook in te voeren. De voorbereidingen heb ik al getroffen, zoals mijn testament. Maar concreet is het niet. Ik heb nog veel plannen. Zo wil ik nog een tweede boek uitbrengen en droom ik van een Wielemie-museum."
bron: Belga