‘The Neon Demon' van Nicolas Winding Refn, een horrorfilm zonder horror

‘The Neon Demon' is een wrange, ijzige satire op de modewereld. De nieuwe film van Nicolas Winding Refn wekte dan ook heel wat extreme reacties op in Cannes, waar hij met lege handen weer naar huis moest. Wie ervan houdt, is er dol op. Wie er niet van houdt, haat hem. En Metro? Terwijl ‘Drive' ons overtuigde en ‘Only God Forgives' ons teleurstelde, houden we aan dit nieuwe werk gemengde gevoelens over. Tijd dus voor een gesprek met de regisseur… Maar of dat echt geholpen heeft?
door
Liesbeth
Leestijd 3 min.

Hoe kijk je terug op het Filmfestival van Cannes?

Nicolas Winding Refn: "Ik ben nog volop aan het rondreizen om de film te promoten."

Je hebt dus een beetje het gevoel nog in Cannes te zitten?

"Nee, Cannes is verleden tijd."

De pers was heel verdeeld over ‘The Neon Demon'. Hebben die discussies jouw visie op de film beïnvloed?

"We zijn allemaal heel verschillend en iedereen interpreteert de dingen op zijn manier. Het is normaal dat creativiteit reacties opwekt. Als ik de recensenten niet zou verdelen, wat doe ik hier dan nog? Reacties zijn de essentie van een ervaring. Al mijn films zorgden voor verdeeldheid, zelfs voor ik naar Cannes kwam."

‘The Neon Demon' wordt soms voorgesteld als een horrorfilm, maar dat is misleidend. Zelf zei je dat je een «horrorfilm zonder horror» wou maken…

"Horror bestaat in verschillende vormen. Soms is het interessanter horror op een andere manier te benaderen, zonder de conventies van het genre."

Er zitten veel vrouwen in je film. Niet alleen voor, maar ook achter de camera (het scenario is geschreven door twee vrouwen en de film is opgedragen aan zijn vrouw, nvdr). Is dit jouw vrouwelijkste film?

"Hmmm... Zo had ik het nog niet bekeken. Ik denk dat alles wat ik op creatief vlak doe heel vrouwelijk is. Alles draait om de flow van emoties. Ik waardeer vrouwen enorm. Zelfs meer dan mannen."

Nochtans zien sommigen er vrouwonvriendelijke dingen in, terwijl anderen het dan weer een feministische film noemen.

"Ik ben niet akkoord met het idee dat dit een vrouwonvriendelijke film is. Maar ik vind ook dat hij het feminisme overstijgt. Alles draait rond vrouwen. De rest is bijkomstig. De mannen in de film vertegenwoordigen een idee: angst, controle, roofdier… Maar eigenlijk worden ze allemaal gedomineerd door vrouwen. Het is dankzij hen dat zij de rokkenjager, het roofdier of het vriendje met het grote hart kunnen zijn."

Over mannen gesproken: Keanu Reeves speelt ook een rolletje. Hoe is hij in de film beland?

"Ik heb hem altijd al bewonderd als acteur en we kennen elkaar een beetje. Het was geweldig om eindelijk samen te werken. Alleen al Keanu Reeves op de set hebben met een mes in de hand, was opwindend!"

De visuele stijl van je film is, zoals gewoonlijk, heel indrukwekkend. Je hebt heel wat technische research gedaan over ‘Crystal Express' lenzen?

"Ja, dat zijn anamorfotische lenzen die speciaal voor de film gemaakt zijn, want ze worden tegenwoordig niet meer gebruikt. We hebben ze op een digitale camera gezet, dat was fantastisch. De mogelijkheden van de digitale revolutie zijn eindeloos. Tien jaar geleden konden we hier alleen maar van dromen. En hoe meer creativiteit, hoe interessanter het eindresultaat."

Op een bepaald moment zegt een personage: «Schoonheid is het enige dat telt.» Daar gaat de hele film eigenlijk over…

"Het is beangstigend te beweren dat schoonheid het enige is dat telt in deze wereld. Kijk maar eens rond, het is een obsessie die alleen maar groter wordt. Men probeert de digitale revolutie te rationaliseren en politiseren, maar ze heeft alles in een stroomversnelling gebracht! Ik wou een film maken over onze obsessie voor schoonheid, omdat die overal is: in reclame, de media, de beelden die we voorgeschoteld krijgen… Maar hoe definieer je schoonheid, als ze steeds verder gereduceerd wordt en modellen almaar jonger worden? Als man, maar ook als vader van twee kinderen baart me dat zorgen."

Is de modewereld nog wreder dan de filmwereld?

"Ik ben geen expert. Elk milieu dat zo hard focust op uiterlijk is hard, omdat het een realiteit is die we niet kunnen veranderen. Het is een spannende, maar angstaanjagende wereld. De bedoeling van mijn film is niet om een oordeel te vellen. Hij toont gewoon een meisje dat in die wereld terechtkomt. Dat is wat het interessant maakt."

Elli Mastorou

Foto Koch Media