Brussel houdt een minuut stilte
Louize Knops (18) en Jasmien Baeyens (18)
“We komen naar om ons medeleven te betuigen met de slachtoffers. We studeren aan de Erasmus Hogeschool, waar ook een minuut stil werd gestaan. We kwamen toch liever naar de Beurs, omdat het eenheidsgevoel hier groter is. Een medestudent van ons is vanochtend overleden. Hij zat in de metro tijdens de aanslag in Maalbeek.”
Kurgan Mina (48), Sukriye Cetin (33) en Ronny Verhasselt (47)
Kurgan
“We hebben ervoor gekozen om naar het Beursplein te komen omdat wat gebeurd is, ons echt heeft geraakt. Ik zat gisteren thuis toen ik het nieuws vernam, en de tranen stopten gewoonweg niet. Ik heb ook familie in Limburg wonen, waar ik zelf afkomstig van ben. Enkele nichtjes wilden tijdens de paasvakantie bij mij komen logeren, maar ze mogen niet meer van hun mama. Ze is bang. Maar het kan overal gebeuren, hé. Wij willen tonen dat we echt geen schrik hebben, dat we ons niet laten doen.”
Sukriye
“We nemen elke dag de metro, dus raakt dit ons echt. Ik heb verschillende telefoontjes gekregen van vriendinnen die buiten Brussel wonen met het voorstel om een weekje bij hen te komen logeren. Ik ga daar uiteraard niet op ingaan. (glimlacht)”
Ronny
“Het is de liefde voor de stad Brussel dat ons naar hier heeft gebracht. Het is jammer dat Schaarbeek weer in een slecht daglicht komt te staan, terwijl de gemeente net het voorbeeld geeft hoe mensen van verschillende origines samenleven.“
Sven Boussets (41)
“Ik vind het heel belangrijk om hier te zijn. We hebben allemaal behoefte om het leed te delen en samen stil te staan bij wat er gebeurd is. Ook moeten we duidelijk laten merken dat we weerbaar en sterk zijn om verder te gaan. Het Beursplein is ook een symbolische plek. Ik voel me erg verbonden met de anderen op dit moment en voel dat we kracht hebben om verder te gaan. We gaan ons niet laten doen. We mogen ons niet laten aantasten in onze waarden van onze samenleving. Ik ga ook niet anders door de straten lopen nu. Wij als Brusselaars zijn zelf al wat gewend. Het is ook niet de eerste keer dat we geconfronteerd worden met angst voor aanslagen, vooral na 13 november. Ik denk dat we zelfs nu meer op ons gemak zijn, de aanslag is voorbij. Toen na de aanslagen in Parijs was die nakend, dat was toen angstaanjagender dan nu.”
