Ish Ait Hamou: "Ik moet leren genieten van het hier en nu"

Met een hoge aaibaarheidsfactor kom je al ver in televisieland. Voeg daar een flinke portie empathie, literair talent en gevoel voor ritme aan toe en je komt uit bij Ish Ait Hamou. En de jonge Vilvoordenaar heeft meer in petto dan een dansje populariteit. Zijn nieuwste boek ‘Als je iemand verliest die je niet kan verliezen' schreef hij voor Te Gek?!, een organisatie die de taboes rond geestelijke gezondheid wil doorbreken.
door
Mare
Leestijd 5 min.

H?et boek gaat over de ontmoeting en het schrijnende afscheid tussen een topchirug en een Palestijnse vluchteling. Zitten er verwijzingen in het verhaal naar jouw leven?

“Ik heb tijdens mijn 28-jarige bestaan op deze aardbol geleerd dat er een ontzettend grote kracht in mensen schuilt. Dat mensen rondom jou enorm veel te bieden hebben. Daarvan komen de ideeën om zo'n verhaal te gaan schrijven. Het gaat over twee mensen, twee extremen die elkaar ontmoeten en dankzij een gesprek veel kunnen leren over zichzelf.”

Je doelt nu op de vluchteling en de chirurg, twee personages uit je boek?

“Ja, maar ik verwijs ook naar de atheïst en de gelovige, een vrouw en een man. In veel dingen zijn ze twee uitersten. Maar als ze samenkomen, werken ze perfect samen en zijn ze de perfecte match om met elkaar te communiceren. Het zijn personages die je graag zou willen ontmoeten.”

Je ben zelf gelovig, wat betekent dat concreet voor jou?

“Ik bid, ik vast en ik hoop ooit een keer naar Mekka te gaan. Ik probeer als gelovige zo respectvol mogelijk te zijn tegenover anderen en mijn familie. Ik probeer zo veel mogelijk mensen te helpen en zo positief mogelijk te staan tegenover de chaos die me omringt en de wereld waarin we zitten. Op dat vlak streef ik ernaar om een beter mens te zijn.”

"Ik ben op zoek naar mezelf"

Wat zou de titel van jouw leven kunnen zijn?

“Op zoek naar thuis. Ik leer veel uit de onmoetingen met anderen. Ik ben op zoek naar mezelf. En daar geniet ik van, want ik weet dat ik mezelf nooit zal vinden. Je evolueert en je verandert voortdurend van mening. Je wordt geprikkeld langs alle kanten. Ik besef nu al dat die zoektocht nooit gaat eindigen, tenzij ik er niet meer ben. Dat maakt het interessant en opwindend om verder te gaan. Je moet reizen, je moet je roots gaan zoeken. Je moet plekken bezoeken die je op het eerste gezicht bang maken.”

Wat maakt je bang?

“Het idee om in een klein bootje in het midden van de oceaan te dobberen. Dat zijn dingen die ik nog graag wil doen. Dingen die me angst aanjagen, wil ik graag zelf proberen. Ik denk dat het gewoon een algemene zoektocht is naar alles wat je niet kent.”

Je woont nog bij je ouders, heb je geen verhuisplannen?

“Als ik verhuis, wil ik niet te ver weg gaan. Ik heb een hele goede band met mijn ouders. Ik ben vaak weg en als ik dan terug thuis ben, ben ik graag terug bij hen. Ik zie mijn ouders heel graag en de realiteit is dat dat helaas niet eeuwig gaat duren. Dus ik probeer zo lang mogelijk te genieten van hun aanwezigheid.”

"Al dansend confronteer je jezelf met je angsten"

Wat was je laatste reis?

“Dat was onlangs naar Mogadishu in Somalië en Kenia naar aanleiding van een nieuw programma van Martin Heylen voor VIER. Het schetst de route van een vluchteling met zes mensen die min of meer de mening van de Vlaming delen. Je ziet ze reageren op de realiteit, het was een zeer mooie ervaring.”

En je werkt ook aan een nieuw dansprogramma voor één op VRT?

“Inderdaad. Het gaat over wat dansen met mensen doet, over hoe je jezelf confronteert met angsten, zelfzekerheid en je leeftijd, want veel mensen zeggen dat het te laat is. Het gaat ook over perceptie, de manier waarop andere mensen reageren. Ik begeleid de mensen en ik probeer aan te voelen wat ze nodig hebben.”

Ben je dan een soort van dansfluisteraar?

“(lacht) Ik vind woorden heel belangrijk en ik let altijd op wat ik zeg. Ik ben me ervan bewust dat dezelfde woorden voor iedereen een andere betekenis kunnen hebben. Een oplossing vinden is heel gemakkelijk als je goed hebt gehoord wat het probleem is. Dus het is heel belangrijk om te luisteren. Niet alleen met mijn oren, maar ook met mijn ogen. Ik ontleed heel graag, dat doe ik al van jongs af aan. Ik stel me altijd de vraag waarom iemand iets doet of zegt.”

Wat zijn je toekomstplannen?

“Een nieuw boek en ik ga filmscenario's schrijven. Ik zou heel graag films regisseren en opnieuw reizen zoals ik vroeger deed. Ik wil naar de Noordpool, Nieuw-Zeeland en Hawaï.”

Wat betekent ouder worden voor jou?

“De grootste impact van mijn leeftijd is meer en meer inzien dat je tijd hier heel beperkt is. In april word ik 29 en dan 30. Het gaat zo snel. Vroeger was het doen wat je wil en ontdekken, maar nu is het meer bewust omgaan met je tijd en energie.”

En je komt zowel oude als jonge mensen tegen.

“Ik heb een grote bewondering voor de oudere generatie. Er is iets op hun gezicht dat me raakt. Ze hebben dingen ervaren in een tijd die ik niet ken en dat vind ik interessant om te leren kennen. Bij jongeren vind ik het fijn om te zien hoe ze kijken naar de toekomst. Ik kan goed omgaan met iemand die een totaal andere visie heeft dan mezelf.”

Dan ben je de ideale man om mee samen te leven?

“Ik ben niet zo gemakkelijk. Ik denk te veel na. Zoveel, dat ik soms niet in het moment zit. Het gaat beter hoor, maar ik moet leren genieten van het nu.”

Wie is Ish?

Ish Ait Hamou (april 1987) werd bij het grote publiek bekend als choreograaf en jurylid van ‘So You Think You Can Dance'. In 2014 debuteerde hij als schrijver met ‘Hard hart' en in 2015 verscheen zijn bestseller ‘Cécile'. Zijn nieuwste boek ‘Als je iemand verliest die je niet kan verliezen' schreef hij voor de nieuwe Te Gek?! campagne, om taboes over mensen met psychische problemen te helpen doorbreken. Momenteel werkt Ish aan een nieuw dansprogramma voor één.

Door Arne Rombouts

We geven tien gesigneerde exemplaren weg van “Als je iemand verliest die je niet kunt verliezen”. Surf naar metrotime.be/win!