Skin: "De liefde is eindeloos complex"

Een stem als een klok, een hart van goud en een ijzeren wil. Het is niet moeilijk om Skin, de frontvrouw van de Britse rockband Skunk Anansie te bewonderen. Met ‘Anarchytecture' schrijven deze vier Britten geschiedenis als één van de weinige 90s-rockbands die nog alive an kicking het podium bestijgt. «Goede muziek begint met echte emoties. En die raakt zelfs de jeugd nooit beu», verklaart Skin het blijvende succes van de groep.
door
Mare
Leestijd 3 min.

Normaal gesproken zouden we Skin treffen in Brussel, maar het terreurniveau strooit roet in het eten. Een telefoontje naar de lobby van haar Italiaanse hotel brengt redding, maar zelfs vanop deze afstand is het onmogelijk om je niet te laten inpalmen door de innemende charmes van de zwarte frontvrouw.

Je bent in Italië gebleven vanwege de terreurdreiging in Brussel. Op 10 februari spelen jullie wel in de Bataclan in Parijs, waar in november aanslagen werden gepleegd. Ben je niet bang?

Skin: «Momenteel is het nog onzeker of we daar zullen spelen. Maar verder probeer ik zo weinig mogelijk te piekeren over de mogelijke kans op een aanslag. Anders zou ik mijn huis niet meer uit durven komen. Als band vind ik het belangrijk om af en toe een statement te maken. Een optreden in de Bataclan zou een soort statement kunnen zijn.»

Jullie nieuwe plaat werd ‘Anarchytecture' gedoopt, een samentrekking van de woorden ‘anarchy' en ‘architecture'. Hoe moeten we die titel interpreteren?

«Eerst en vooral wil ik duidelijk stellen dat deze plaat een echte groepsplaat geworden is, die voor elk van de bandleden een andere betekenis heeft. Het maken van dit album heeft me geholpen om terug orde te scheppen in de chaos in mijn hoofd. De nummers gaan over de liefde, waar iedereen willens nillens weleens mee worstelt. Liefde is een complexe emotie die eigenwijs haar eigen weg gaat. Dat kan soms frustrerend en onbegrijpelijk zijn.»

Het is intussen alweer jullie zesde plaat. Wordt het maken van muziek gemakkelijker naarmate je meer albums op de teller hebt staan?

«In zekere zin wel ja. In het begin focusten we ons als groep zodanig op de details dat we het overzicht soms dreigden kwijt te spelen. Die fase zijn we voorbij. We focussen ons nu op de emoties in de muziek. Dat schept ruimte voor creativiteit.»

En dat is eraan te horen. Naast de vertrouwde rocksound, is er ook een streepje elektro terug te vinden op de plaat.

«Daar zijn we inderdaad behoorlijk trots op. Het was voor ons de eerste keer dat we durfden te experimenteren met elektronische muziek. We blijven per slot van rekening een rockband. (lacht) Maar het is fijn om eens iets totaal anders te proberen en uit te zoeken hoe ver we daarin wilden gaan, zonder onze kenmerkende sound te verloochenen. En het was leuk om vast te stellen dat we niet alleen goede rocksongs, maar ook prima elektronische nummers kunnen creëren.»

Naast collega's, zijn jullie ook vrienden. Zijn de opnames zonder al te veel strubbelingen verlopen?

«Op een paar verhitte discussie na, heb ik niet te klagen. De sfeer in de studio was heel gemoedelijk. We wonen allemaal op een boogscheut van de studio, dus iedereen kwam zo'n beetje langs wanneer dat uitkwam. Ik bracht gewoontegetrouw de basismelodie en de lyrics mee naar de studio en de muzikanten improviseerden er vervolgens op los. Veel nummers zijn ter plekke ontstaan. Het is de eerste keer dat we op deze manier te werk gegaan zijn, maar het is voor herhaling vatbaar. We hebben ook veel te danken aan producer Tom Dalgethy (die onder andere producties met Royal Blood en Band of Skulls op zijn naam heeft staan, red.). Het was hemels om met hem samen te werken. Soms kan het opluchten om even de controle los te laten.»

Mare Hotterbeekx

Skunk Anansie speelt live op 07/02 in de AB te Brussel. Het concert is uitverkocht.