Elbow-frontman Guy Garvey gaat solo

Voor alle duidelijkheid, Elbow stelt het prima na een uitgebreide festivaltournee en een recente ep in afwachting van nieuw werk. Voor de sympathieke, nog steeds deftig rokende Guy Garvey was de plaat echter een noodzaak om met een frisse geest richting toekomst te wandelen.

Guy Garvey: "Ik zie mijn Elbow-maten nog steeds doodgraag en niemand neemt me deze uitstap kwalijk. Het was nu de moment om ermee naar buiten te komen en het voelt gewoon zeer bevrijdend aan. Binnen Elbow heb je met vijf songschrijvers te maken en dan moet je elk idee ook aan vijf meningen voorleggen. Geen wonder dat het zo lang duurt voor we nieuw werk kunnen opnemen en uitbrengen. Ik hoop trouwens dat ik via mijn soloplaat een strakker en sneller werkritme kan opleggen aan de andere bandleden. Maar nu kon ik me enkel en alleen de luxe veroorloven om op elk moment de stopknop in te drukken wanneer er iets niet werkte. Bij Elbow kan een simpele gitaarriff uiteindelijk uitmonden in een groots uitgewerkt, pastoraal nummer met veel strijkers, terwijl er hier maar enkele ideeën per song aanwezig waren. Een ongelooflijke luxe waar ik voorheen alleen maar van kon dromen."

Zonder afbreuk te doen aan Elbow, maar ‘Courting The Squall' klinkt spontaner en meer ‘in your face'.

Garvey: "Omdat er net veel meer ruimte was voor het spelen zelf. De muzikanten kregen de vrijheid om in het moment zelf te kruipen en gaandeweg kreeg alles min of meer een vaste vorm. Ik dacht eerst dat het een ep zou worden, maar het liep allemaal zo goed dat er meer dan voldoende materiaal was voor een hele plaat."

De krijtlijnen waren ook eerder vaag opgesteld voor je aan dit avontuur begon, niet?

Garvey: "Ik vroeg op een gegeven moment aan mijn platenbaas of er een budget beschikbaar was voor een soloplaat. En dan krijg je enkele vragen. Zijn eerste vraag was met wie. ‘Geen idee', antwoordde ik. ‘Waar wil je het opnemen?', was de tweede. ‘In de Real World Studios van Peter Gabriel', ze ik. ‘Niet meteen de meest goedkope plek', volgde er meteen. ‘En wordt het een volledige plaat, Guy?' ‘Geen idee Jim, dat hangt van de opnamesessies af.' Ik zag een steeds diepere frons en dan de vraag of ik ze live zou ondersteunen. ‘Zou kunnen', antwoordde ik, ‘maar misschien ook niet. Kan ik er nu aan beginnen?' En even later kreeg ik groen licht. (lacht) Ik moet toch een zeker zelfvertrouwen hebben tentoongesteld. Toen ik amper vier songs had opgenomen voor het weekend belde ik mijn manager met de vraag om ze maandag al uit te brengen. Een beetje à la Radiohead, weet je wel. Hij wist me te overtuigen om er echt een volledig album van te maken omdat hij de songs te goed vond als tussendoortje. En als brave, goed opgevoede jongen uit Manchester luister ik altijd naar wijze woorden. En hier zitten we dan."

Het speelplezier spat uit een song als opener en single ‘Angela's Eyes', om maar te zwijgen over die hitsige oerpercussie à la Tom Waits en een synthesizersolo waar je in bepaalde muzikale milieus voor gekruisigd zou worden.

Garvey: "Ik heb elke dag bijzonder veel plezier beleefd aan het maken en opnemen van deze plaat. Vaak is het een mindfuck, maar dat was nu helemaal anders. Ik heb er natuurlijk wel goed over nagedacht met wie ik wilde werken. Mijn beste vriend Pete Jobson – tevens bassist bij I Am Kloot – speelt hier gitaar, Nathan Sudders van The Whip bast en Ben Christophers zitten achter de toetsen terwijl Alex Reeves een zeer funky drummer is. Voor de blazers deed ik beroep op de vaste kern van Elbow. De Keltische harp van Rachael Gladwin – die zwanger was tijdens de opnames – zorgde regelmatig voor een rustpunt binnen de party vibe die er vaak over de opnames hing. Voeg daar nog de bijzonder groene omgeving van de Real Word Studios in Bath aan toe en je krijgt een beeld van hoe mooi het allemaal was. En die synths! Tja, ik heb binnen Elbow een heel andere smaak wanneer er over synthesizers gesproken wordt. Over een aantal sounds zijn we het snel eens, maar zo'n solo als op ‘Angela's Eyes' zou binnen de band meteen verketterd worden. En nu had ik de vrijheid om corny of kitschy te klinken. Ik hoor er verder ook Bollywood, Can, Tom Waits en Bowie tijdens de jaren 60 in. Met een voorliefde voor ‘Sound And Vision'. Maar dat hoor ik, misschien denk jij daar helemaal anders over."

‘Courting The Squall' is een zeer poëtische titel.

Garvey: "Ik kreeg het idee voor die tekst toen ik Rachael hoorde en zag spelen op die magische Keltische harp. ‘The Squall' is eigenlijk de korte, hevige rukwind die een storm inluidt. Het beeld van een dreigend kijkende beer die zijn klauwen toont. Er komt geheid onheil aan. Kan je flirten met naderend onheil? Is het een verwijzing naar promiscue gedrag? Misschien, misschien ook niet."

Ik hoorde er meteen een erotische waarschuwing in.

Garvey: "Kan ik volledig inkomen, maar het zegt wel iets over jouw gedachtegang. (lacht) Ik associeer het eerder met een soort ‘bijt me maar en ik zal wel zien wat de gevolgen zijn'. En het klinkt bovendien zeer mooi."

Het feit dat je in het rurale Bath hebt opgenomen, bewijst wel dat je de kunst van het opnemen naar waarde weet te schatten.

Garvey: "Ik heb niets tegen home recording, verre van, maar ik kon me deze studio veroorloven voor een zeer beperkte tijd. Je hoeft daar aan niets anders te denken. Alles wordt er voor je geregeld en je kan je enkel en alleen focussen op het opnemen zelf. In amper acht weken is heel deze plaat opgenomen en afgewerkt. Ik ging binnen met flarden tekst en wat ideeën en dit is wat er uitkwam. Thuis had ik er jaren over gedaan. Nu waren er geen vastomlijnde verwachtingen en dat is net het grote verschil met Elbow. Ik draag deze ervaringen zeker over naar Elbow en wie weet waar we met onze volgende plaat zullen uitkomen."

Door Dirk Fryns

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Muzikale ontdekkingstocht

Foto's R.V.

Guy Garvey is niet de verpersoonlijking van Elbow, dat bewijst de frontman van de populaire Britse band op zijn eerste soloplaat ‘Courting The Squall'. Zo'n veertien jaar na de eerste plaat van Elbow, had Garvey het gevoel een eigen ei kwijt te moeten, zonder compromissen te maken. En dat klinkt helemaal anders dat het melancholische werk van Elbow. "I am reborn", zingt hij op ‘Yesterday' en zo lijkt het ook. Garvey trekt op muzikale ontdekkingstocht: van het jazzy duet met Jolie Holland ‘Elektricity' tot het aanstekelijk funky ‘Angela's Eyes'. Toch zal deze plaat voor trouwe Elbow-fans niet moeilijk te verteren zijn. Eén ding zal Garvey nooit kunnen veranderen, zijn rustieke en immer herkenbare stem. Een topper voor onder de kerstboom!

Door Heleen De Bisschop