«Ik heb lak aan andermans verwachtingen»
Op Pukkelpop speelde Lianne La Havas de pannen van het dak, ze mag sinds kort Prince tot haar vrienden en bewonderaars rekenen en haar tweede plaat ‘Blood' belandde zomaar even op nummer één in haar geboorteland Groot-Brittannië. Lang niet slecht voor iemand die pas 25 is en nog volop op zoek is naar zichzelf.
Over haar vriendschap en samenwerking met Prince houdt de Grieks- Jamaicaanse zangeres de lippen stijf op elkaar, maar over haar reis naar haar geboorteland kan ze geen minuut zwijgen. «In Jamaica ben ik stukjes van mezelf tegen gekomen waarvan ik geen flauw benul had dat ze bestonden», zo steekt de hartelijke La Havas met een kamerbrede glimlach van wal.
De twee reizen naar haar roots lopen als een rode draad doorheen haar nieuwste album, dat een eclectische mix is van dansbare feelgoodnummers en soulvolle emotie. «Mijn muziek wordt bestempeld als soul of neosoul, maar die termen zeggen mij bitterweinig: ik denk liever buiten strikte hokjes en genres. Soulmuziek wordt vaak geassocieerd met mensen met een Afrikaanse origine, maar dat slaat nergens op. Soulmuziek is muziek met een ziel, dat zijn nummers die recht uit je hart komen. In die zin zou ik mijn eigen muziek omschrijven als soulmuziek, maar eigenlijk plak ik liever geen labels op mijn eigen platen. Anders sluit ik bij voorbaat al bepaalde luisteraars uit.»
Nieuwsgierigheid als levenskunst
En mensen uitsluiten is het laatste wat de levenslustige La Havas wil, een houding die ongetwijfeld een culturele erfenis is van haar Jamaicaanse moeder. «Jamaicanen staan heel open en nieuwsgierig in het leven en dat is voor mij ook heel erg belangrijk. Ginder hoor je op straat overal muziek, de hele dag door. En in tegenstelling tot bij ons wordt er geen waardeoordeel geveld over de kwaliteit ervan. In Jamaica kijkt niemand vreemd op als een beginneling zich aan de straatmuziek waagt. Bij ons is dat ondenkbaar: als je niet degelijk speelt, dan krijg je véél rare blikken. Doodzonde.»
Immuun voor verwachtingen
Zelf laat de 25-jarige zangeres zich gelukkig niet zo snel uit het lood slaan door de verwachtingen van anderen. «Mijn vader heeft me altijd geleerd dat je moet doen wat je graag doet. Ik word intens gelukkig van muziek, alleen realiseerde ik me pas op mijn negentiende dat zangeres een legitiem beroep is. Gelukkig is het nog goed gekomen met me (lacht)»
Voorbij de vanzelfsprekenheid
«Een nieuwe plaat maken is nooit evident, maar zodra je eraan bezig bent besef je weer hoe leuk het is. Het succes van mijn eerste album heeft me gedwongen om dieper in mezelf te gaan graven en verder te kijken dan de verwachtingen van anderen. Ik heb mezelf echt moeten inprenten om de verlangens en wensen van mijn fans of de platenlabel aan de kant te schuiven. Maar ik wist dat dat nodig was om in alle vrijheid te kunnen creëren.»
Tijdens dat creatieproces gaat La Havas de confrontatie dan ook niet uit de weg. «Ik heb met verschillende producers samengewerkt, maar ik heb er wel voor gezorgd dat er nooit meer dan één producer tegelijk in de kamer aanwezig was. Zo heb ik pijnlijke discussies tijdig weten af te wenden.»
Mare Hotterbeekx
‘Blood' is uit bij Warner, live te zien op 24/11 in de AB te Brussel