Het 68e filmfestival van Cannes in tien titels

door
Joris
Leestijd 4 min.

De filmwereld houdt zijn adem in: vandaag gaat het festival van Cannes van start – na de Oscars nog altijd het belangrijkste filmevenement van het jaar. Dat blijkt alweer uit de overvloed aan toptitels die deze 68e editie in petto heeft. Voor wie door de Gouden Palmen het bos niet meer ziet, selecteert Metro tien films om naar uit te kijken.

 

Le tout nouveau testament

Nee, alweer geen Vlaamse langspeelfilms in Cannes, maar gelukkig vallen onze Franstalige producties beter in de smaak bij de programmatoren. Of is er een hogere macht mee gemoeid? ‘Le tout nouveau testament' gaat over God. Hij woont in Brussel, lijkt verdacht veel op Benoît Poelvoorde en is, volgens regisseur Jaco Van Dormael, een klootzak. Om hem te straffen, besluit Zijn dochter de sterfdata van de hele wereldbevolking op het internet te publiceren. Voor Van Dormael is het een blij weerzien met Cannes: hij begon er in 1991 zijn filmcarrière met ‘Toto le héros', en ook de passage van ‘Le huitième jour' in 1996 werd een triomf. Net geen twintig jaar later werden Van Dormaels gebeden eindelijk nog eens verhoord: de Brusselaar stelt ‘Le tout nouveau testament' voor in de Quinzaine des réalisateurs – uiteraard op zondag, de dag des Heren.

 

Maryland

Matthias Schoenaerts is dezer dagen overal, en dus ook in Cannes. De Antwerpse acteur verklapte ons al dat zijn hoofdrol in ‘Maryland' een van de meest intense was die hij ooit speelde. Schoenaerts vertolkt een Franse elitesoldaat die na een missie in Afghanistan wordt ingezet als veiligheidsagent. Zijn opdracht: het gezin van een Libanese zakenman bewaken in hun chique villa. De posttraumatische stress waaraan het personage lijdt is duidelijk ook op Schoenaerts overgeslagen: “Ik was zot aan het worden door die rol”, vertrouwde hij ons onlangs toe. Klinkt veelbelovend.

 

Sicario

Voorlopig is regisseur Denis Villeneuve nog het best bewaarde geheim van Hollywood. Daar komt binnenkort wellicht verandering in wanneer hij de langverwachte ‘Blade Runner'-sequel met Harisson Ford regisseert, maar eerst is er nog ‘Sicario', dat kans maakt op de Gouden Palm. Emily Blunt speelt een CIA-agente die met de hulp van Josh Brolin en Benicio Del Toro een Mexicaans drugskartel bestrijdt. Dat Villeneuve ‘Sicario' zelf beschrijft als zijn “beste film ooit”, zou je marketingpraat kunnen noemen, maar van de regisseur van ‘Prisoners', ‘Incendies' en ‘Enemy' willen wij dat gerust aannemen.

 

Love

De nieuwe film van Gaspar Noé (‘Irréversible') krijgt een speciale middernachtvertoning in Cannes, en daar is een reden voor. De eerste beelden uit ‘Love' – opgepast, niet googelen op het werk – doen Lars Von Triers ‘Nymphomaniac' op een kinderfeestje lijken. Volgens de officiële beschrijving gaat het om een “opwindend seksueel melodrama over een jongen en een meisje en nog een meisje”. Nog een productiequote die zo op de “Liefde is...”-scheurkalender kan: “Love is sperm, fluids and tears”. Om de lichaamssappen helemaal van het scherm te doen spatten, wordt ‘Love' in 3D vertoond. Nu al de schandaalfilm van Cannes 2015?

 

Inside Out

De nieuwe film van Pixar belooft iets kindvriendelijker te worden. De beroemde animatiestudio kreeg de afgelopen jaren kritiek omdat het meer sequels produceerde dan nieuwe, frisse filmideeën. ‘Inside Out' moet de criticasters de mond snoeren met een wel heel origineel idee. Regisseur Pete Docter (‘Up') laat ons meekijken in het hoofd van een jong meisje; haar emoties worden verbeeld door kleurrijke figuurtjes. Groen is afkeer, paars is angst, geel is vreugde, blauw is droefheid en rood staat voor woede. Welke kleur zou benieuwdheid hebben?

 

Amy

De familie van wijlen Amy Winehouse sloeg dieprood uit na het zien van ‘Amy', een documentaire over het (veel te korte) leven van de Britse zangeres. Volgens hen verdraait regisseur Asif Kapadia (‘Senna') de feiten. Die beweert dan weer dat hij net een zo objectief mogelijk portret van Winehouse heeft willen schetsen, aan de hand van honderden interviews met familie, vrienden en collega's van de overleden artieste.

 

Sea of Trees

Matthew McConaughey schrijft het zoveelste hoofdstuk van zijn zogenaamde “McConnaissance”. Enkele jaren geleden gooide de Texaan zijn foute imago van gespierde posterboy in de vuilbak en ging hij voluit voor kwaliteit. Zijn Oscar voor ‘Dallas Buyers Club' maakte het officieel: McConaughey is okay. In ‘Sea of Trees' speelt hij een suïcidale man die zich in een Japans bos van kant wil maken. Wie weet staat er in dat woud wel een Gouden Palm, want in 2003 won regisseur Gus Van Sant (‘Good Will Hunting') de prijs al eens met ‘Elephant'.

 

Youth

Paolo Sorrentino legde twee jaar geleden in Cannes de fundamenten voor zijn uiteindelijke Oscarwinst met ‘La Grande Bellezza'. ‘Youth', met Michael Caine en Harvey Keitel, zou wel eens opnieuw zo'n prachtfilm kunnen worden. Al is het oppassen wanneer de Italiaan het in het Engels probeert: ‘This Must Be The Place', met Sean Penn als overjaarse gothrocker, kende heel wat minder succes op de Croisette. Fingers-a crossed-a!

 

The Lobster

Ook de getikte Griek Yorgos Lanthimos (‘Dogtooth') probeert het dit jaar in het Engels. Zijn ‘The Lobster' heeft op voorhand al de prijs voor het gekste scenario gewonnen: in een lichtjes beangstigende toekomst krijgen eenzame volwassenen 45 dagen om een partner te zoeken. Wie daar niet in slaagt, wordt in een dier omgetoverd en naar het bos verbannen. Benieuwd wie de kreeft is: Colin Farrell, Rachel Weisz of John C. Reilly?

 

Carol

Dat lesbische liefdesverhalen het goed doen in Cannes, bewees Gouden Palmwinnaar ‘La Vie d'Adèle' in 2013. Nu wagen ook Cate Blanchett en Rooney Mara zich aan de Sapphische liefde in Todd Haynes' Patricia Highsmith-verfilming ‘Carol' – zij het wellicht iets minder expliciet. Haynes deed Blanchett eerder al gendergrenzen verkennen: in ‘I'm Not There.' was ze een van de zes incarnaties van muzikant Bob Dylan.

 

Lieven Trio