Thé Lau: “De ziekte is ook een drijfveer”
Thé Lau nam, nadat bekend werd dat hij ongeneeslijk ziek is, al afscheid van zijn fans in een reeks concerten. Tijdens Saint Amour zal hij echter twee weken lang opnieuw op het podium staan, met muziek en proza.
In maart 2014 zou Thé Lau nog maar enkele maanden te leven hebben, maar intussen is het al 2015. Hij wil echter niet te veel praten over zijn ziekte. In plaats daarvan vertelt hij gepassioneerd over de projecten waarmee hij bezig is. En dat zijn er veel. Hij heeft net nog een plaat en een roman uitgebracht, zal twee weken touren met de literaire show Saint Amour en werkt aan de Engelse vertaling van die plaat.
Wat verwacht u van de optredens op Saint Amour?
«Ik weet niet precies wat ik kan verwachten. Voor mij is dat ook het leuke ervan, ik ga me laten verrassen. Ik heb opgezocht wat er allemaal staat te gebeuren, maar ik zal pas de eerste avond zien hoe het er precies uitziet. Ik kijk ernaar uit om met die goede schrijvers op pad te zijn. We hebben als uitvalsbasis een hotel in Antwerpen. Van daaruit trekken we naar al die theaterzalen. Het lijkt wel een soort van literaire Led Zeppelin.»
U bent vooral bekend als muzikant, maar u gaat ook voorlezen uit uw roman ‘Juliette'. Hoe bent u schrijver geworden?
«Toen ik twintig jaar was, schreef ik wel eens verhalen. Maar eigenlijk ben ik toevallig in de literatuur gerold door een uitgeverij bij wie ik mijn songteksten wilde uitgeven. Ik had de uitgever een pakketje gestuurd waar die verhalen ook tussen zaten. In de songteksten was hij niet geïnteresseerd, maar die verhalen vond hij interessant.»
«Dat was een doortastend man. Ik had eigenlijk gewoon een meeting met hem en voor ik het wist had ik een contract getekend om een jaar na datum al 200 pagina's proza in te leveren. Toen dacht ik, ‘mijn god, ik heb maar 21 pagina's'. Ik ben dan beginnen schrijven, eigenlijk met heel veel plezier. Ik vind het gewoon een ontzettend leuke bezigheid. Dat was in 2000. Twee jaar later heb ik een roman geschreven en intussen ben ik vijf boeken verder.»
U heeft het afgelopen jaar een nieuwe roman en een nieuwe plaat uitgebracht. Bestond dat plan al lang?
«Met die roman was ik al een aantal jaar bezig, maar die plannen werden telkens onderbroken door een tournee of omdat ik vond dat er een nieuwe plaat van The Scene moest komen. Toen ik ziek was, heb ik de roman helemaal omgegooid. In het ziekenhuis had ik alle tijd om, vooral 's nachts, op de laptop te werken. Toen ik het document met de roman opende, schrok ik van de pretentie die het had. Het was of ik iets wilde bewijzen. Ik ben toen een half jaar voornamelijk bezig geweest met dat er allemaal uit te verwijderen. Ik heb ervoor gekozen om alle aandacht op het verhaal te vestigen.»
Hoe slaagt u erin om met zo'n enthousiasme nog zoveel projecten te doen?
«Die ziekte neemt echt veel energie weg, maar het geeft ook een sterke drijfveer. Om op een of andere manier nog wat te laten zien. Ik leef van project naar project. Momenteel ben ik bezig met het afwerken van de Engelse versie van ‘Platina Blues'. Die plaat is eigenlijk een ostinato van veertig minuten, zoals dat in de klassieke muziek genoemd wordt. Ik wilde niet gewoon een paar nieuwe liedjes schrijven, het moest een geheel worden. Daar was ik mee bezig toen ik ziek werd. Door die ziekte ben ik eigenlijk nog ambitieuzer geworden.»
Thé Lau leest voor tijdens Saint Amour, een literaire show die van 11 tot 19 februari door Vlaanderen trekt.
Door Jelle Mampaey