50 jaar, ontslagen en daar sta je dan ... Zit ‘oud zijn' tussen je oren?
Op je tweeënvijftigste vol professionele ambities zitten en plots door je bedrijf aan de kant worden gezet: het komt hard aan. “Ik gunde mezelf een korte pauze en startte toen met een plan uit te dokteren: hoe zet ik mezelf opnieuw op de kaart?”
“Ik had de pech op het verkeerde moment op de verkeerde stoel te zitten”, zucht Sabine D'hoedt. Haar ontslag, eind vorig jaar, roept nog altijd pijnlijke herinneringen op. “Bij Randstad, waar ik vijfentwintig jaar werkte, had ik een nieuwe functie aanvaard. De meerwaarde ervan was nog niet aantoonbaar. Toen kwam de reorganisatie en bleek ik niet langer in het plaatje te passen. In het begin kon ik het amper geloven. Daar sta je dan. Plots ben je een ‘oudere werknemer' en moet je je plaats op de arbeidsmarkt zien te heroveren.”
In de spiegel kijken
In haar voorlaatste functie had Sabine D'hoedt zich vooral in outplacement gespecialiseerd. “Wat ik jarenlang had verkondigd, kon ik nu op mezelf toepassen. Ik moest in de spiegel kijken: waar ben ik goed in, waar ligt mijn passie, welke competenties wil ik verder ontwikkelen, hoe zet ik mezelf in de markt, hoeveel financiële middelen heb ik op dit moment in mijn leven nodig?”
Rekening houdend met haar leeftijd, gaf de hr-specialiste zich de beste kansen met een zelfstandigenstatuut. “Mijn plan was om voor verschillende bedrijven projecten uit te voeren. Ik zocht een naam, liet kaartjes drukken en bereidde me helemaal voor op een leven als adviseur in outplacement, loopbaanbegeleiding en veranderingsmanagement.”
Het was voor Sabine D'hoedt niet zo moeilijk de klippen te omzeilen waarvoor ze anderen had gewaarschuwd. “Je moet weten wat je waard bent. Die kwaliteiten toon je in je cv, op sociale media en tijdens gesprekken. De kunst is jezelf niet de hemel in te prijzen, maar ook niet te bescheiden te zijn. Op dat vlak maken veel jobkandidaten fouten. We zijn niet zo sterk in ‘personal branding', terwijl dat net de kern is van een succesvol outplacement: loskomen van je vroegere werkomgeving, weten wat je wilt en kunt, en dat ook uitstralen. In een periode van onzekerheid is dat gemakkelijker gezegd dan gedaan. Onder meer daarom is het zo waardevol om mensen erin te begeleiden.”
Een nieuwe opleiding
De periode na het ontslag van Sabine D'hoedt viel samen met de examens van de vier studerende kinderen in huis. “Ik kon zorgen voor rust en dat deed me goed. Evenwicht tussen mijn professioneel en privéleven heb ik altijd cruciaal gevonden.”
Maar op het maken van soepjes en sapjes bouw je geen nieuwe carrière, besefte de jobzoeker, en dus schreef ze zich meteen in voor een postgraduaat rekrutering en selectie aan de Lessius Hogeschool, nu Thomas More, in Antwerpen. “Ik kende die domeinen wel, maar miste er diepgang in.”
Je bijscholen tijdens een periode van professionele inactiviteit is een zeer goed idee, meent de hr-specialiste: je dwingt jezelf om niet bij de pakken te blijven zitten, je leert bij, breidt je netwerk uit en toont potentiële werkgevers dat je in beweging blijft.
De a van Ascento
Uiteindelijk heeft Sabine D'hoedt haar zelfstandigenstatuut niet nodig gehad. Ze begon in maart te prospecteren. “Eerst spreek je je eigen netwerk aan. Ik had een alfabetische lijst van doelbedrijven. Bovenaan stond Ascento. Tijdens een outplacementopdracht had ik met de organisatie samengewerkt. Toen ik mijn contactpersoon vroeg bij wie ik het best kon aankloppen om mij als freelanceconsultant aan te bieden, bleek het kantoor in Berchem een business unit manager te zoeken. Ik solliciteerde en het was meteen raak. Sinds april ben ik hier aan de slag. Ik organiseer de werkzaamheden van het kantoor, stuur de zes vaste consultants en de administratieve krachten aan en coördineer de opdrachten.”
Was haar leeftijd een breekpunt bij de aanwerving? “Neen, en daar ben ik heel blij om. Ik had ervaring in talentmanagement, een discipline waarin Ascento gespecialiseerd is. Voorts verdiende ik mijn strepen op het vlak van leidinggeven, business excellence en de groei van kantoren en nieuwe activiteiten. Als ‘oudere' werknemer breng je ook maturiteit en rust mee, je weet dingen te plaatsen en gaat minder impulsief tewerk.”
Ook flexibiliteit is een troef. “De kinderen zijn nu groter en alleen in het weekend thuis. Dat geeft me in de week meer speelruimte. Vanaf vrijdagavond wil ik er zijn voor hen. Daarom werk ik voorlopig niet op vrijdagnamiddag. Ik waardeer het enorm dat ik hier die mogelijkheid krijg.”