Nieuw experiment maakt het mogelijk om dromen te verfilmen
Wetenschappers van de Universiteit van Yale hebben succesvol gezichten uit menselijke hersenactiviteit gereconstrueert met een schokkende nauwkeurigheid. Dat is een ongelofelijke prestatie want het brengt ons een stap dichter bij het opnemen van video's van wat mensen dromen terwijl ze slapen. "Het is een vorm van gedachten lezen," zei Marvin Chun, professor in de psychologie, cognitieve wetenschap en neurobiologie.
In 2011 konden we al weten wat dromende mensen zagen. "We wisten bijvoorbeeld dat mensen een gebouw of een dier zagen in hun dromen maar we konden niet bepalen welk gebouw of welk dier. Nu kunnen we zelfs de gezichten zien van de mensen waarover gedroomd wordt. Dit is een ander niveau van verfijning," besluit de professor.
In onderstaande video ziet u de resultaten van het experiment uit 2011.
Het experiment volgde dezelfde methode als het UC Berkeley experiment uit 2011, waar ze de hersenactiviteit van proefpersonen vastlegden naar video's met behulp van een fMRI (functional magnetic resonance imaging) scanner. Een computer gebruikte vervolgens die metingen in combinatie met een palet van 18 miljoen YouTube-video's. De methode werkte en wist effectief een ruwe versie van wat de persoon zag in real time te extraheren.
Maar de UC Berkeley video's waren niet al te nauwkeurig. Gezichten, bijvoorbeeld, waren vaag en onherkenbaar. Dat komt omdat, volgens het nieuwe onderzoek aan de Yale, "subjectieve perceptuele informatie nauwer verbonden is met hogere corticale gebieden in het brein die nog niet gebruikt zijn als primaire basis voor neurale reconstructies.
Dus richtten zij zich op het in kaart brengen van die delen en ontwikkelden ze een methode die effectief zorgt voor een herkenbaar gezicht.
Cowen, een student van Chun, en onderzoeker Brice Kuhl, nu een assistent-professor aan de New York University, toonden zes mensen 300 verschillende gezichten terwijl ze een fMRI-scan ondergingen. Ze gebruikten de gegevens om een soort statistische bibliotheek van hoe de hersenen afzonderlijke vlakken maken van elk gezicht. Daarna toonden ze nieuwe gezichten aan de proefpersonen terwijl ze een scan ondergingen. Vervolgens gebruikten ze alleen de fMRI data en de statistische bibliotheek om de gezichten te reconstrueren.
"Deze methodiek betekent niet alleen een nieuwe en veelbelovende aanpak voor het onderzoeken naar gezichtswaarneming, maar ook worden er deuren geopend voor de reconstructie van 'offline' visuele ervaringen, waaronder dromen, herinneringen en verbeelding - die vooral zijn vertegenwoordigd in hogere corticale gebieden."