Vitalic is in topvorm op nieuwe plaat
Op de cover prijkt een vrouw die meteen doet denken aan die in je clip ‘Your Disco Song' uit 2009. Wou je een link leggen?
"Helemaal niet. ‘Your Disco Song' werd opgenomen in Brussel. Op deze cover staat eerder een zwemster. Er is geen verband, al lijkt het misschien zo."
Vooral omdat je nieuwe plaat het meest disco klinkt…
"Klopt, ook al hoor je op ‘FlashMob' hetzelfde soort geluid. Maar ik vind niet dat er een link is tussen de twee."
Visueel straalt dit album de jaren 80 uit, zeker met de ‘V' in de kleuren van Atari.
"Deze plaat staat helemaal in het teken van het retrofuturisme, een mix van het verleden en een denkbeeldige visie van de toekomst. Ik heb old school collagetechnieken gebruikt en het resultaat doet inderdaad wat denken aan Atari."
Hoe vertaal je dat retrofuturisme in je sound?
"Als je werkt met synthesizers en bepaalde melodieën, reis je meteen door de tijd. Het idee was die synthesizers te mengen met een bepaalde sound en ze een hedendaagse toets te geven door de productie. Dit is geen plaat die ik had kunnen maken in de jaren 70 of 80. Ze is een beetje tijdloos, en dat was precies wat ik wilde bereiken."
Je hebt dus vooral analoge synthesizers gebruikt?
"Ja, maar niet alleen. Ik ben geen snob op productievlak. Ik gebruik gewoon de tools die me brengen waar ik wil geraken. Voor de warmte heb ik inderdaad mijn machines, maar ik gebruik ook software, virtuele synthesizers enzovoort. Een beetje van alles."
De plaat heet ‘Voyager' en het eerste nummer is ‘El Viaje' (De Reis). Je neemt ons mee op een interstellaire tocht.
"Ja, dat is het hoofdthema van de plaat. De Amerikaanse discosound stond meer in het teken van dans. Maar in Europa is het vooral de reis die terugkomt. Da's een heel interessant thema in de muziek, in alle vormen: kosmisch, dromerig, zweverig, enzovoort"
Lag dat thema voor de hand?
"Halfweg de opnames drong het inderdaad tot me door dat het daarover ging. Dat overkomt me trouwens vaak. In het begin vertrek ik in alle richtingen en beetje bij beetje valt alles op z'n plaats. Tijdens het opnameproces zie ik plots de rode draad, zes maanden voor de plaat klaar is. Dat gebeurt allemaal onbewust en op een organische manier."
Klinkt magisch.
"Het is enorm leuk, ja. Het begin van een album is nooit een tof moment, omdat de tour net is afgelopen en ik weer voor een leeg blad zit. Zonder te weten waar ik naartoe wil en zonder nog eens hetzelfde te willen doen. Maar als ik op kruissnelheid zit en de stukjes in elkaar beginnen te passen, geeft dat veel voldoening."
Hoe komen jouw nummers tot stand? Door te knutselen met machines? Of heb je een duidelijke melodie in je hoofd?
"Een deel is geknutsel, maar bij mij resulteert dat zelden in iets bruikbaars. Ik reken niet te veel op toeval. Die ideetjes leg ik snel aan de kant, omdat ik denk dat het tijdverlies is. Soms haal ik ze zes maanden later toch weer boven. Maar over het algemeen weet ik min of meer waar ik naartoe wil. Soms heb ik zelfs het hele nummer al in mijn hoofd. Ik werk liever zo."
Je hoort meteen dat de nieuwe plaat Vitalic is, maar het is moeilijk te zeggen waarom.
"Dat weet ik zelf niet eens. Enerzijds is dat positief, maar anderzijds kan dat ook een handicap zijn want dat wil zeggen dat ik niet polyvalent ben. Of ik nu een polka, een slaapliedje, techno of electro-rock maak, ik word direct herkend en ik weet niet waarom. Misschien komt dat doordat ik op heel jonge leeftijd heb leren programmeren op synthesizers, zonder enige kennis, en dat ik dingen herhaald heb die mijn sound gevormd hebben."
Ergens halfweg de plaat staat ‘Eternity', een heel beschouwend nummer dat als een ademhaling werkt.
"Mijn vorige album, ‘Rave Age', was misschien niet coherent genoeg. Deze keer wou ik alles in elkaar laten passen. Er staan maar tien nummers op. Ik wilde het kort houden, met rustigere momenten, zodat je van begin tot eind kan luisteren zoals een echte plaat. Dat hoor je niet vaak in electro. Dit nummer is trouwens geïnspireerd door Wim Mertens. Ik ben altijd een grote fan geweest."
Pierre Jacobs