Pendelaar van de week: Serge M'baga

Elke week grijpt Metro een pendelaar bij de kraag voor een kort gesprek. Achter elke anonieme reiziger schuilt immers een verrassende persoonlijkheid. Deze week is het de beurt aan Serge M'baga, een 35-jarige staatsfunctionaris.
door
Heleen
Leestijd 2 min.

ZICHT

Als ik naar de toekomst kijk, dan zie ik een wereld waarin we vredevol samenleven, tous ensemble. Maar om tot een betere wereld te komen, is het belangrijk om naar onze medemens te kijken met een open blik. Als immigrant was het niet gemakkelijk om mijn weg te vinden, maar de mix van culturen in Brussel heeft mij een enorme rijkdom gegeven.

GEHOOR

Er is een groot verschil tussen horen en luisteren. Tijdens mijn vorming in het leger heb ik echt mijn oren leren spitsen. Als je verblijft op een onverlichte camping, dan laat je je 's nachts leiden door het geluid van krakende takken. Zo aandachtig probeer ik ook te luisteren als ik vraag aan iemand hoe het gaat.

SMAAK

Expressie is levensbelangrijk. Wie zich uitdrukt, is minder gefrustreerd. Daarom schrijf ik slam poetry in mijn vrije tijd: dat is een frisse, vrijmoedige vorm van poëzie die met veel ritme en intonatie op het podium wordt gebracht. Al schrijvend transformeer ik mijn tranen in parels.

TAST

's Morgens verplicht ik mijn vier kinderen tot een ochtendknuffel, alvorens we allemaal afzonderlijk aan de dag beginnen. In veel families wordt er zelfs geen kus gegeven. Ik vind het jammer dat het fysieke contact tussen mensen steeds meer verloren gaat.

REUK

Fruitige, gesuikerde aroma's associeer ik met feest en familie. De gezonde lucht in het bos doet mij denken aan mijn kindertijd in Kinshasa en aan de intensieve trainingen bij het leger. Een ziekenhuisgeur daarentegen katapulteert mij terug naar mijn behandeling voor malaria als kind?, een zware beproeving.

ZESDE ZINTUIG

Ik train mijn intuïtie dagelijks, en dat loont. Ik durf te geloven in dingen waar het merendeel van de mensen sceptisch tegenover staat of geen aandacht aan besteedt. Ook als ik schrijf, gebruik ik mijn buikgevoel. Zo leg ik via mijn artistieke vaardigheden contact met anderen, die zich herkennen in mijn ervaringen.

Tekst en foto Charlotte De Cort