Serious gaming, of hoe je al spelend kan leren

Houd je vast, medestudenten. Zet je boeken en fluostiften maar aan de kant, want binnenkort kom je met een spel de blok door. En daar stopt het niet, in de bedrijfswereld en andere sectoren wordt deze nieuwe vorm van leren ook toegepast. Het doel van serious games is om van iets saais, iets leuk te maken. Hoe dat nu in de realiteit wordt vertaald, ben ik gaan onderzoeken.
door
Matthias
Leestijd 2 min.

"Serious games zijn spelletjes die niet in de eerste plaats bedoeld zijn voor het amusement", verduidelijkt professor computerwetenschappen Olga De Troyer (VUB). Met serious games of educatieve games kan je impliciet leren. Leren in de brede zin van het woord, want serious games hebben een groot toepassingsveld. Je kan zowel een vak leren of oefenen, als een gedrag aanleren, bijvoorbeeld leren hoe je bij brand moet reageren. Serious games zijn dus voor iedereen gemaakt. "Het gaat erom dat men dingen die als saai of niet plezant ervaren worden combineert met een spelelement."

Joost Ingels, docent game prototyping aan HoWest in Kortrijk, vindt het belangrijkste aan games dat ze fun moeten zijn. Ingels maakte bijvoorbeeld een game (www.sggo.howest.be) voor het AZ Groeninge in Kortrijk. Het ziekenhuis wou zijn personeelsleden aanleren hoe ze bij een brand moeten reageren. Als je dat zou doen met een powerpoint of een cursus, dan kan dat snel saai worden. Daarom kozen ze ervoor om op een alternatieve manier hun personeel bij te scholen. "Het voordeel bij een serious game ten opzichte van een boek is dat het interactief is. Je kan mensen zaken laten uitvoeren die je in een boek niet kan laten doen", aldus Ingels.

Foto S. Zerkak

Er bestaan ook voorbeelden in het lager of middelbaar onderwijs. Leerlingen krijgen er vaak leerstof toegediend aan de hand van spelletjes, zoals Monkey Tales, waarin je rekensommetjes moet maken in spelvorm. Een onderzoek van iMinds-Universiteit Gent heeft ook aangetoond dat leerlingen die Monkey Tales speelden, betere resultaten haalden op hoofdrekenen. Volgens Olga De Troyer leren we van kleins af aan spelenderwijze. We geven kinderen blokjes om hun vaardigheden te laten oefenen, maar op een bepaalde leeftijd verdwijnt dat spelelement. In het hoger onderwijs moet je bijvoorbeeld vaak eindeloze cursussen studeren, waar serious games nog niet echt gebruikt worden. Onze Waalse buren zijn ons op dat vlak wel een stap voor. De UCL in Louvain-la-neuve heeft bijvoorbeeld een eigen serious game gemaakt die leerlingen zou helpen tijdens de blok. Waarom het bij ons nog niet zo populair is, zou kunnen liggen aan het prijskaartje dat bij het maken van een goede serious game komt kijken. Dat is meteen het grootste nadeel, zo'n serious game is arbeidsintensief.

Blijft nog de vraag of serious games in de toekomst de plaats van klassiekere leermethoden gaan innemen. Wel, niet helemaal. Voor bedrijven kan het volgens De Troyer een alternatief zijn voor de klassieke manier van training of bijscholing geven, maar in het onderwijs moet het eerder als complementair gezien worden. "Als we nu alles gaan aanbieden in de vorm van spelletjes, dan gaat dat ook saai worden, dus afwisseling is daar wel de boodschap."

Wie?

Foto R.V.

Auteur Samia Zerkak is 21 jaar en volgt een opleiding tot master in de Journalistiek aan de VUB. Ze zit op kot in Brussel en gaat in het weekend naar haar ouders in Tessenderlo.

Belgodyssee, een initiatief van VRT en RTBF, in partnerschap met het Prins Filipfonds, Metro en L'Avenir, bevordert de samenwerking tussen jonge journalisten in spe uit de verschillende gemeenschappen van ons land. Heel concreet werken de jongeren in tweetalige duo's. Tijdens deze editie gaan ze op zoek naar de nieuwe vormen van leren. Samia Zerkak boog zich over serious gaming in het onderwijs.