Don't stop the music: Trump volhardt in de boosheid
Donald Trump heeft al veel mensen tegen zich in het harnas gejaagd - vrouwen, niet-blanken, Navo-liefhebbers en Ruslandhaters onder vele anderen, maar volhardt in zijn boosheid. Dat blijft hij ook muzikaal doen, ook al stijgt het aantal muzikanten dat niet wil dat hun muziek op bijeenkomsten van Trump wordt gebruikt met de dag. Recente nieuwkomers in het muzikale anti-Trumpkamp zijn onder anderen de weduwe van Luciano Pavarotti (wegens het gebruik van de Puccini-aria "Nessun Dorma"), Twisted Sister, Aerosmith ("Dream on"), Arcade Fire en de Rolling Stones. Van de hoogbejaarde Britse rockers gebruiken Trump en zijn Republikeinen niet minder dan drie songs: het orchestrale "You can't always get what you want", verrassend genoeg ook "Sympathy for the Devil" en, nog verrassender, "Brown Sugar". Dat nummer gaat, naargelang de interpretatie, over heroïnegebruik of het verkrachten van Afro-Amerikaanse meisjes. Geen van beide is een campagnethema van Trump. Op de Republikeinse conventie galmden ook nummers van Earth, Wind and Fire, The O'Jays en R.E.M. ("The end of the world as we know it") tegen de zin van de artiesten in door de boxen.
Eerder hadden ook Bruce 'the Boss' Springsteen ("Born in the USA"), Queen (het onvermijdelijke "We are the champions"), Neil Young (die politiek aan de andere kant van het spectrum staat), de nazaten van George Harrison ("Here comes the Sun"), Sir Elton John en de overlevenden van sixtiesband The Turtles ("Happy Together") zich uitdrukkelijk tegen het gebruik van hun muziek voor (conservatief-)politieke doeleinden gekant.
Geen bezwaar hebben vooralsnog de Aussies van AC/DC gemaakt, die de conventie indirect opvrolijkten met "You shook me all night long". Het Democratische kamp zou eerder geopteerd hebben voor "Highway to Hell". En dan was er nog het Republikeinse huisbandje, dat in Cleveland een cover bracht van "Station to station" - David Bowie draait zich allicht om in zijn urne.
De Huffington Post stelde inmiddels, geheel terecht, vast dat de muzikale smaak van Trump eerder bestemd lijkt voor een publiek van mensen van middelbare leeftijd die met nostalgie denken aan hun kleine rebelse jeugdmomenten, voor cocaïne-yuppies of nostalgische homobarbezoekers dan voor blanke mannen met een ijzeren wil om te vechten voor de Amerikaanse normen en waarden.
bron: Belga