Vrouwelijke ‘Ghostbuster' dateert uit begin 20ste eeuw

Een historisch voorbeeld van een vrouwelijke spookbestrijder is Rose Mackenberg. Hoewel deze ‘Ghostbuster' het niet fysiek opnam tegen spoken, hielp zij het idee dat geesten bestaan de wereld uit door tal van charlatans in hun hemd te zetten.

Aan het begin van de twintigste eeuw konden de mensen zich vergapen aan de spectaculaire stunts van Harry Houdini. Hoewel de illusies van Houdini vaak alle logica tartten, gaf hij steeds aan dat er niets bovennatuurlijk aan te pas kwam. Bovendien kon de magiër het niet verkroppen dat charlatans mystiek aanwendden om in de buidels van rouwende of goedgelovige mensen te tasten. Vooral mediums en helderzienden die beweerden met geesten te kunnen communiceren waren een doorn in het oog van de befaamde boeienkoning.

Houdini omringde zich daarom met een groep onderzoekers, die alle kneepjes van de zogenaamde spiritualisten kenden om ze vervolgens te ontmaskeren als fraudeurs. Ergens na de Eerste Wereldoorlog vroeg Rose Mackenberg Houdini en zijn entourage om advies. De jonge privédetective werkte aan een zaak rond een vermeende oplichter die zich voordeed als een medium. De illusionist was onder de indruk van de New Yorkse en vroeg haar deel uit te maken van zijn onderzoeksteam. Het zou niet lang duren voordat ze de hoofdonderzoeker was.

Zelfs na de dood van Houdini in 1926 zette Mackenberg haar werk voort. Mackenberg groeide uit tot een experte in haar vakgebied en trad zelfs een aantal keer op als getuige-deskundige. Haar ultieme bewijs dat spoken niet bestaan bracht ze in 1945. Houdini had met haar en twintig vrienden een speciale code afgesproken om te communiceren vanuit het graf, maar bijna twintig jaar na zijn dood had ‘Mac' nog niets gehoord van de goochelaar.

AFP / V. Macon