Underworld: "Soms stonden we op het punt om elkaar in de haren te vliegen"
De donkere dancebeats staan in schril contrast met het optimisme van de kwieke Karl Hyde, waarvan je nauwelijks kan geloven dat hij intussen de 60 nadert. Zijn geheime recept? Het consequent vermijden van routine en een teveel aan luxe. «Comfort is dodelijk voor de creativiteit, al heeft het een hele tijd geduurd voor ik tot dat inzicht kwam. Underwold is begonnen als een groep die gedreven werd door adrenaline en verwondering. Rick (Smith, het andere lid van Underworld, red.) en ik zijn nooit goede vrienden geweest, maar we waren gefascineerd door elkaar als artiest. Als we samen de studio in doken, kwamen we geheid met iets bijzonders naar buiten. Maar het succes eiste zijn tol. Onbewust waren we in patronen vervallen en begon ons idee over de band en de muziek langzaam vast te roesten.»
Wat voor gevolgen heeft dat vastroesten gehad voor de band?
Karl Hyde: "Onze eerste twee albums waren erg succesvol, waardoor mensen verwachtingen begonnen te krijgen. We speelden op grote podia, hadden een strak tourschema en moesten om de zoveel tijd met nieuw materiaal naar buiten komen. Ook onze entourage werd steeds groter, wat de druk om te blijven presteren en al die mensen te kunnen blijven betalen de hoogte in joeg. Tot we op een zeker punt realiseerden dat we onze eigen muziek niet meer konden waarderen. Dat is het moment waarop de meeste bands elkaar dingen beginnen te verwijten en uiteindelijk splitsen. Bij ons heeft het ook niet veel gescheeld. Soms stonden we echt op het punt om elkaar in de haren te vliegen."
Hoe hebben jullie ervoor gezorgd dat het bij Underworld niet zo ver is gekomen?
"Rick en ik vonden het jammer om definitief een punt te zetten achter ons Underworld-project, dus we zijn gewoon een tijdje onze eigen weg gegaan. Voor mij voelde dat een beetje alsof na een heel lange relatie plots terug single was. Het leek wel alsof we al die tijd samen in een kooi hadden gezeten, en nu allebei even uitgelaten werden. Dat heeft ontzettend geholpen om elkaar terug te leren waarderen. Rick en ik schieten nu beter op dan ooit tevoren. Na twintig jaar zijn we plots beste vrienden geworden."
Welke invloed heeft dat gehad op jullie muziek?
"Het opnemen van een album is voor mij jarenlang geen echt hoogtepunt geweest. Maar dat was ditmaal totaal anders. Ik voelde me precies een kind dat zijn ding mocht doen in een speeltuin van geluid. We zaten twee dagen per week in de studio en dat waren bij uitstek mijn favoriete momenten van de week. Het maken van deze plaat voelde voor mij aan als het lezen van een spannend boek: je wil het boek niet zomaar wegleggen, want je bent benieuwd naar het vervolg. Dit album was één groot avontuur. En dat hoor je ook aan onze muziek."
Hebben jullie op deze plaat dan vooral jullie intuïtie gevolgd?
"Absoluut. We hebben geprobeerd om ons zelfbewustzijn zoveel mogelijk uit te schakelen. Elke dag opnieuw zijn we begonnen van een wit blad. Rick zijn credo tijdens het maken van deze plaat was ‘Jij bent genoeg'. Tijdens het opnemen hebben we niet geoordeeld over de kwaliteit van onze creativiteit, de fouten die we eventueel aan het maken waren of de reacties op de plaat. We hebben gewoon ons ding gedaan, zonder erover te oordelen. En dat is goed uitgedraaid." (lacht)
De originele Trainspotting-cast gaat opnieuw een film opnemen. Hebben jullie al een telefoontje gehad over de soundtrack?
"Op dit moment niet. We zullen wel zien of er eventueel een telefoontje komt. Ik wil niet klinken als een volleerd yogaleraar, maar op dit moment probeer ik me te focussen op het hier en nu, en te kijken wat het leven me brengt. Ik probeer zoveel mogelijk te geloven in mezelf en me zo weinig mogelijk zorgen te maken over te toekomst. Want zorgen leiden de aandacht onnodig af."
Mare Hotterbeekx
‘Barbara, Barbara, We Face A Shining Future' is uit bij Caroline. Op 30/03 speelt Underworld live in Cirque Royal.