Wie kledij komt halen, moet een wederdienst doen
n de garage, naast de voordeur, is de ‘open kleerkast'. Deze unieke klerenwinkel is één van de projecten van vzw Corvia waar solidariteit gebruikt wordt als betaalmiddel.
Terwijl de deur bij het openen zachtjes kraakt komt de geur van vers gezette koffie je tegemoet. Aline Duportail, één van de bezielers van de ‘open kleerkast', staat lachend in het deurportaal en verwelkomt me binnen in de ruimte die omgetoverd is tot een kleine kleerwinkel. Langs de vier zijden van de garageruimte hangen truien, jassen, hemden en broeken. De muren zijn bekleed met hangers waar sjaaltjes en mutsen aan hangen. Hierdoor is de ruimte voorzien van kleur en textuur.
Iedere dinsdag- en donderdagavond tussen 16u en 19u is de kleerkast open en druppelt net als de koffie iedereen rustig naar binnen. De gezelligheid van de ruimte is zeer uitnodigend net als de smeulende tas koffie die me in de hand wordt gedrukt terwijl ik op een piepende houten stoel ga zitten. Naast me zit Mohammed, maar ik mag Mo zeggen. Terwijl hij zijn sigaret aan het rollen is vertelt hij hoe belangrijk een goeie babbel en een lekker koekje wel kan zijn. Vandaag komt hij om een dikke trui en misschien een jas voor de koude maanden die er aankomen.
Voor niets gaat de zon op
Hoewel alle kledij wordt geschonken kan je niet zomaar wat kledij uit de ruimte meenemen. “Je kan op heel veel verschillende plaatsen in Brussel gratis kledij of een goedkope maaltijd krijgen, bij ons is dat niet het geval. Wie hier kledij komt halen kiest nadien uit een lijst met wederdiensten. Zo kan Mo bijvoorbeeld de winkel eens een avond openhouden of meegaan op de voedselbedeling bij de daklozen.” Het principe van de wederdienst heeft volgens Aline verschillende voordelen. “De nemers worden zo ook gevers, wie naar ons komt voor hulp biedt op termijn ook hulp aan anderen.”
Iedereen is welkome in de open kleerkast, al is het vooral bedoeld voor wie het financieel niet al te breed heeft. Sommigen onder hen leefden vroeger op straat of moeten nog steeds met een klein inkomen zien te overleven.
Koffie
“Buiten staat onze ‘open koelkast' waar je eten mag inplaatsen of uithalen. Binnen hebben we dan de kleerkast waar je in ruil voor een wederdienst kledij mag meenemen. Maar eigenlijk is het belangrijkste de koffie.” Voor Aline is die koffie dan ook vooral iets symbolisch, het is vooral de goeie babbel die er uit voortkomt dat van belang is.
Het wordt alsmaar drukker naarmate de avond valt. Het ronkende geluid van wagens die hun bestuurders huiswaarts brengen, een stad dat leegloopt. Hoewel iedereen uit de stad vertrekt komen er meer en meer mensen de winkel binnen. Met een tiental zijn we koffie aan het slurpen in de kleine gezellige kleerwinkel.
Maffiabaas
Terwijl de sigarettenrook golft onder de gloeilampen, zit Thèrese aan de enige tafel in de ruimte. Deze avond houdt zij de winkel draaiende. “Je moet eens zien.” gniffelt Aline. “Thèrese ziet er nu toch echt uit als een maffiabazin.”. Thèrese in de slagschaduw van de lamp die naast haar op de eikenhouten tafel staat. Naast haar twee rokende heren ‘als bodyguards' in gesprek met haar.
Thèrese is samen met Aline en Mathilde, de moeder van Aline, de ruggengraat van vzw. Corvia. Thèrese leefde vroeger op straat maar is met de hulp van Mathilde erbovenop gekomen en was enkele jaren geleden zelfs ‘Miss Dakloos'. Nu is Thèrese zelf een onlosmakelijk onderdeel van vzw Corvia's projecten. Aline: “Thèrese zou zelf haar eigen kledij afgeven. Soms moet ik haar gewoon tegenhouden. Er is namelijk meer dan genoeg in de winkel.” Aline kijkt naar Thèrese en zegt. “Het valt me soms wel op, hoe minder mensen hebben hoe vrijgeviger ze zijn. De vrijgevigheid en gulheid van wie hier komt is soms verbazingwekkend. Misschien net omdat ze beseffen hoe het is om niets te hebben.”
De laatste druppel
De laatste druppel koffie wordt geschonken. Enkele minuten voor de deur sluit gaan er nog een sjaal en een muts over de toonbank. Kledij voor de koude wintermaanden die in het vooruitzicht zijn. Jezelf warm houden is één van de uitdagingen voor wie in armoede de winter moet doorkomen. “Of je verkleumt s'nachts op straat of je hebt te weinig centen om de stijgende energie- en huurprijzen te betalen” besluit Mo. “Gelukkig kan ik hier altijd nog een warme kop koffie drinken als het echt veel te koud wordt.”
De Gryse Arne