Zo Karin, zo Clara? - Het emotionele DNA van de Cleymansen

door
Joris
Leestijd 5 min.

 

Moederdag is meer dan een flesje parfum of een boeketje rozen. Het is het ideale moment om even stil te staan bij de toewijding van één van de belangrijkste vrouwen in een mensenleven. Toch worden niet alle moeders op 10 mei in de bloemetjes gezet. In de provincie Antwerpen valt deze feestelijke dag op 15 augustus, een zomerse traditie ook ten huize van Clara Cleymans. Metro strikte de pas getrouwde actrice samen met mamalief Karin Jacobs voor een interview en polste naar hun moeder-dochterband.

Hoe vieren jullie moederdag?

Karin: «Er zijn cadeautjes en bloemen.»

Clara: «Ja, we geven veel hortensia's. Wij vieren moederdag in augustus, de periode van hortensia's.»

Karin: «Maar het gaat niet zozeer om het cadeautje. Ze zijn het ook eens een keertje vergeten. Omdat je als moeder constant in de bres springt voor je kinderen, vind ik het wel fijn dat er één dag in het jaar is om daar even bij stil te staan. Nu is dat natuurlijk minder omdat ze alleen wonen. Maar ik vind een moeder- of vaderdag ideaal om eens na te denken over wat we voor onze kinderen doen.»

Zien jullie elkaar vaak?

Karin: «Vroeger zagen we elkaar elke week, maar nu is dat veel moeilijker door onze drukkere agenda's. Nu proberen we dat toch minstens één keer per maand. Als het te lang geleden is, begint het te kriebelen en vindik dat we moeten afspreken. Dan ga ik brunchen bij Clara of zij komt bij mij eten.»

Clara: «Om eerlijk te zijn ga ik meer bij mijn mama eten. Maar dat is ook eigen aan een mama, dat ze liever voor mij zorgt dan dat ze verzorgd wordt door haar kinderen. Het is een tijdje geleden dat ik haar heb uitgenodigd voor een etentje.»

En samen shoppen?

Karin: «Shoppen doen we minder. Voor het handtassenmerk Award/T dat we promoten, moesten we nu wel een uitzondering maken.»

Clara: «Inderdaad. Shoppen doen we niet echt, maar we zijn er zeker niet principieel tegen.» (lacht)

Hoe is het handtassenmerk bij jullie terechtgekomen?

Karin: «De ontwerpers zijn ook moeder en dochter. Toen ze ons vroegen of wij het een leuk idee vonden om het samen te promoten, heb ik dat met Clara besproken. We wilden natuurlijk wel eerst zien of die handtassen mooi zijn. Ik kan moeilijk reclame maken voor een product dat ik niet mooi vind. Maar ik vond ze prachtig, dus het was snel beklonken.»

Hebben jullie dezelfde smaak?

Clara: «Nee, zij zegt soms dat ik me te klassiek of te oud kleed. Ik draag minder zwierige kleding dan mama. We hebben een andere leeftijd en mijn smaak is in de loop der jaren ook wel veranderd.»

Karin: «Er is inderdaad het leeftijdsverschil en een verschillende lichaamsbouw. Vroeger zag ik geregeld dat Clara in mijn kleerkast neusde en bijvoorbeeld plots mijn oorbellen droeg (lacht). Maar nu wonen we natuurlijk apart. Ze is zo frêle dat ze niet echt meer in mijn kleerkast hoeft te neuzen.»

Praten jullie over alles met elkaar?

Karin: «Toen we onder één dak woonden, konden we over alles praten. Onze band zou je zeker als warm kunnen beschrijven. We vertonen min of meer dezelfde eigenschappen. Ik ben niet super sociaal, maar eerder verlegen. Clara is dat ook.»

Clara: «Wij stonden absoluut altijd in dialoog met onze ouders. Aan tafel werd er heel veel gepraat en dat is wel anders dan bij de meeste gezinnen denk ik.»

Heeft het feit dat je moeder actrice is daar iets mee te maken?

Clara: «Acteurs praten veel, zijn direct en open. Mijn mama is heel verlegen, maar toch is een heel open gesprek altijd mogelijk, ook al is het de eerste ontmoeting. Als acteurs bij elkaar zitten, wordt er vaak gesproken over de diepste gevoelens. Dat zit er bij mijn mama ook in. Dat maakt wellicht dat ze een meer open relatie naar haar kinderen had dan de gemiddelde moeder.»

Werkt je moederrol inspirerend?

Karin: «Ja. Als je moeder wordt, krijg je toch een ander soort empathie. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat je iemand overhoop moet schieten om een moordenaar te spelen. Maar als je een kind hebt, word je verantwoordelijk. Je wordt kwetsbaarder. Voor de rest van je leven ben je toch bezorgd. Wanneer je dan de rol van een moeder moet spelen, kun je veel makkelijker in die emotie geraken. Ik ben zeker een pak gevoeliger geworden sinds Jelle en Clara geboren zijn.»

Heb je een bezorgde of een spelende moeder?

Clara: «Ik zie mijn mama wel als een bezorgde moeder, maar wat ik leuk vind aan onze opvoeding is dat ze heel veel dingen met ons gedaan heeft. Ze nam ons vaak mee naar toneelstukken en ze heeft veel met ons geknutseld. In mijn herinnering vertelde ze elke avond een verhaaltje voor we naar bed gingen. Ze is ook kinderboeken beginnen schrijven omdat ze regelmatig verhaaltjes verzon voor ons. Ook spannende spookverhalen. In de Ardennen hadden we zo'n chaletje en dan verzon ze iets over een jongetje met één krulletje. Als hij zich verstopte voor de heks dan stak dat krulletje altijd onder de kast. Ze vertelde dat met de zaklamp onder het hoofd dus we deden in ons broek.» (lacht)

En je schrijft nog steeds kinderpoëzie, Karin?

Karin: «Inderdaad mijn laatste boek ‘Een visje in de lucht' gaat zelfs over babymassage. Dat was op vraag van de uitgeverij. Jelle was bijvoorbeeld een huilbaby en ik had van iemand geleerd welke handelingen ik moest doen om hem rustig te krijgen. Clara was een heel rustige baby. Die moest ik echt kietelen om wakker te houden.»

Clara: «Ik ben nog altijd een droomslaper. Ook als ik at, viel ik in slaap en misschien prefereer ik nog altijd slaap boven eten. Dat kan ik wel zeggen.» (lacht)

Karin: «Het is een ideaal cadeautje voor jonge of oudere mama's. Ik hou in elk geval een boekje opzij voor jouw Clara!»

Clara is zopas getrouwd. Hoe trots ben je nu?

Karin: «Het was een beetje een verrassing, maar we hebben daarover gepraat. Op dat vlak kan je moeilijk raad geven. Je moet je hart volgen. Ze is ondertussen volwassen en rijp genoeg om te weten wat ze wil.»

Al plannen om zelf kinderen op de wereld te zetten Clara?

Clara: «Het is grappig dat trouwen geassocieerd wordt met kinderen. Statistisch gezien is dat ook zo, maar dat is niet de reden dat we zijn getrouwd. Maar als het zou komen, zal dat natuurlijk veel veranderen. Ik denk dat je dan ook heel blij bent dat je zelf een moeder hebt wanneer het zover zou komen. Je weet immers niet meteen wat je moet doen als je kind geboren wordt door één of ander mega-mama-hormoon. Je moet alles leren. Maar het is toekomstmuziek.»

Karin: «Het zal wel bijzonder zijn wanneer Clara moeder wordt. Ik denk dat daar wel een traantje zal vloeien.»

Zal je een bezorgde moeder zijn?

Clara: «Je moet een kind gewoon alles leren kennen wat je zelf mooi vindt. Maar ik hoop dat ik mijn kind ook voldoende zou kunnen loslaten, want daar komt veel miserie van. Dat heeft mijn mama ook moeten leren, maar er valt nog vooruitgang te boeken. Maar je blijft ook voor eeuwig mama hè.»

 

door Arne Rombouts