Met rode oortjes in de ochtendzon

door
Joris
Leestijd 4 min.

Foto © Dlux

Na twintig edities zet 10 Days Off er geen punt achter, maar een uitroepteken. Het festival was al die jaren veel meer dan een thuishaven voor wie eens stevig wilde dansen. Voor veel muziekliefhebbers verdwijnt er een monument. Een laatste lofzang aan de vooravond van The Last Waltz.

Afscheid nemen bestaat niet, maar toch gebeurt het soms. Twintig edities van tien nachten, zo lang heeft het feest geduurd. 10 Days Off is binnenkort geschiedenis, maar het festival laat muziekliefhebbers achter in een dampende wolk van herinneringen. En de Gentse Feesten? Die zullen nooit nog hetzelfde zijn. Voor de iets oudere jongeren maakt het festival nu al deel uit van te koesteren jeugdherinneringen, voor de volhouders was het een vaste waarde geworden, een ronkend monument met vele kamers.

Hoe dat komt? Als geen ander is 10 Days Off erin geslaagd om al die jaren relevant te blijven, en heeft de tiendaagse al die jaren meegewerkt om elektronische muziek in ons land mee uit de niche te halen en op de kaart te zetten. De programmatie zette oude en nieuwe namen door elkaar. Schouder aan schouder, back-to-back, uit een passie en liefde voor muziek. Heel vaak zijn artiesten die nog maar net aan het raam kwamen piepen in Gent langsgekomen, om jaren later ook op andere (grotere) festivalpodia ook het mooie weer te maken. Kunnen zeggen «dat je er toen al bij was», het klinkt misschien wat hipster, maar niets is minder waar. Als er één constante is in de combinatie van genres en stijlen, dan was het wel de broeierige sfeer. Elke keer je de Gentse Feesten achter je liet en 10 Days Off binnendook, wist je: ‘hier gaat iets gebeuren'. Nooit stelde het festival teleur. Haast elke avond werd een belevenis.

BLOEMLEZING

Enkele avonden (Laurent Garnier in 2000, om er maar één te noemen) hebben zich genesteld in het collectieve geheugen. Andere namen van de affiche zijn wat naar de achtergrond verschoven, maar heel wat opnames van sets van de afgelopen jaren zijn nog steeds te beluisteren. (Een bloemlezing vind je onder meer op de Facebook-pagina van het festival.) Voor de vuist weg nog een handvol andere toppers: stagediven op Slagsmalsklubben, Hot Chip met een stomende dj-set, de Duitse bleeps van Tiefschwarz, Aziatische techno van Ken Ishii, de begindagen van Booka Shade, en meer recent de memorabele passages van klassiekers-in-wording Kölsch en Len Faki.

Misschien wel het mooiste was het publiek. De laatste tien jaar leek het festival een soort viering voor gelijkgestemde zielen geworden. Zeker in de Vooruit, met de dj-booth achteraan de zaal tussen het publiek, was de collectieve extase nooit veraf. Die extase uit zich in vele vormen. De opmerkelijkste is dat je in de concertzaal aan de muur kan voelen hoe goed de sfeer is. Kletsnat betekent: avond geslaagd.

ZWEET

Want dat is nog steeds het mooie aan elektronische muziek als ze herleid wordt tot de essentie. Geen vuurwerk of reuzenrad in Gent, maar simpelweg iemand die platen draait, voor een publiek dat er zin in heeft, in een meestal donkere en warme ruimte. 10 Days Off was niet zomaar eventjes uit de Gentse Feesten stappen, meer nog is het een ritueel dat je toestaat om je even weg te bewegen van het dagelijkse leven. Beats en bassen in een gelijkgestemde massa. Dansen in het zweet en dat van de mensen naast je, tot alleen nog de volgende climax telt. Publiek en dj die één worden, en dat op muziek zonder woorden: het blijft prachtig. Ook na twintig jaar. Is het festival door zijn eigenzinnige aanpak nog steeds underground, zoals weleens wordt beweerd? De vraag is: doet dat ertoe? Mensen van alle leeftijden die samen genieten van muziek die ze nog nooit gehoord hebben, moet je daar per se een woord voor hebben?

ROLLERCOASTER

Wat blijft er maandagnamiddag over, als de laatste beats zijn uitgestorven? De herinnering aan een waarlijk uniek festival. Met een gedurfde programmatie, en talloze magische momenten. Die betovering zal blijven hangen. Het is een gevoel dat iedereen die er ooit een avond geweest is, wellicht herkent: een combinatie van opwinding en dankbaarheid om wat je meegemaakt had, en een zachte weemoed omdat de avond zo snel over was. Een kleine rollercoaster met de beats nog nazinderend in je buikholte en je rode oortje in de ochtendzon. 10 Days Off: het was meer dan fijn. Bedankt. Tot ziens.

Jan Herregods

10 Days Off - The Last Waltz gaat van 17 tot 26 juli door in de Vooruit in Gent. Info en tickets via www.10daysoff.be